donderdag 29 november 2018

Nederland op de rand van uitputting, onmacht en overbelasting



                                                                    
De fut raakt er uit


‘Het is een gaaf land’, zegt premier Rutte voortdurend om de moed erin te houden. Ondertussen kan iedereen zien dat er overal gaten vallen en er niet genoeg geld en capaciteit is om de gaten afdoende te dichten.

Het budget van de politie is te krap om de orde en veiligheid te handhaven. Zestienduizend oplosbare zaken verdwenen in de prullenmand omdat er geen capaciteit is. Die was er overigens wel toen de intocht van Sinterklaas zeshonderd agenten vergde om problemen met demonstraties te voorkomen. Agenten raken oververmoeid en gedemoraliseerd. Ook het justitieel systeem kraakt. Er zijn te weinig rechters en officieren van Justitie om het allemaal goed aan te kunnen. Het strafbeleid moet ook goedkoper. Gevangenissen worden gesloten omdat er te weinig en te soft gestraft wordt. De misdaad kan onvoldoende worden bestreden en wordt steeds brutaler. Het aantal burgemeesters dat moet worden beveiligd groeit. Het aantal integriteitsproblemen binnen politie en justitie groeit eveneens.

Ook de krappe budgetten van het UWV hebben geleid tot verwaarlozing van het opsporen van fraude. De ‘Bulgarenfraude’ en ‘Polenfraude’ waren mogelijk omdat er onvoldoende toezicht en  handhaving is waardoor het misbruik, onder andere via malafide uitzendbureaus. De Bulgaren en Polen hebben ruimschoots de publiciteit gehaald, maar dat de binnenlandse fraude met uitkeringen, toeslagen en voorzieningen vele malen groter is, wordt nauwelijks zichtbaar. Malafide ondernemers storten zich op het aftappen van voorzieningen en malafide boekhoudbureaus faciliteren allerhande bedrog.

De gezondheidszorg kent nauwelijks beheersbare groei. Ziekenhuizen vallen om. Andere moeten voorzieningen als intensive care of spoedpoli sluiten wegens gebrek aan personeel. Grotere tekorten aan personeel worden verwacht. Verandering van leefstijl wordt door het kabinet in de strijd geworpen om de kosten te bedwingen. Er is echter nauwelijks een deskundige die er heil van verwacht. De gezondheidszorg kraakt ook onder de hoeveelheid bureaucratie en regelgeving die de beschikbare tijd voor feitelijke zorg aanzienlijk bekort. Ook de huisartsen klagen steen en been over hun administratieve last.

Huisvestingsbeleid schiet tekort. Er wordt te weinig gebouwd door stroperige procedures en een tekort aan personeel. De bestaande huurmarkt raakt steeds verder in handen van projectontwikkelaars, speculanten en uitbuiters. Er is zelfs een prins die daar hard aan mee doet. Waarom zou je ook voor zes procent rendement gaan als er met wat handigheid veel meer uit te halen is. De rijken worden zo steeds rijker, daar kom ik later nog op terug. Er is een groeiende behoefte aan sociale huurwoningen, terwijl de voorraad afneemt. De toewijzing wordt een steeds groter probleem omdat ‘urgenten’, waaronder statushouders, de wachtlijsten voor gewone huurders steeds langer maken.

Het onderwijs is in nood. Er dreigen personeelstekorten omdat het onderwijs steeds minder als een aantrekkelijk beroep wordt gezien. Ook in het onderwijs zucht men onder de regelgeving en bureaucratie. De handhaving van de orde in vooral het VMBO staat onder druk. Veel onderwijsgevenden voelen zich bedreigd.

De defensie is volkomen uitgekleed. Er zijn tekorten aan materieel en personeel. Door veelvuldige uitzendingen raken militairen uitgeput en gedemoraliseerd door het gebrek aan uitrusting. Het kabinet heeft anderhalf miljard extra uitgetrokken voor defensie. Volgens deskundigen is het een druppel op een gloeiende plaat en is er vele malen meer nodig om alleen al aan de NAVO-verplichtingen te voldoen.

De integratie van nieuwkomers mislukt voortdurend. Hoewel de economische participatie toeneemt, zijn er nog steeds veel te veel nieuwkomers afhankelijk van een uitkering. Ondanks de toename van de economische participatie neemt de segregatie toe. Die toenemende segregatie vormt een belasting op de toekomst.

Het rijtje kan nog veel verder worden uitgebreid. De kunsten klagen steen en been. Mantelzorgers zijn vaak overbelast. De Jeugdzorg en reclassering kunnen het werk niet aan. De wegen raken voller, rekeningrijden dreigt. Lonen stijgen nauwelijks meer en armoede neemt toe. Pensioenen worden niet meer geïndexeerd. Polarisatie baart allerlei kloven. De landbouw moet op de schop wegens overbemesting en CO2-uitstoot. Beleidsfraude neemt toe om het onmogelijke en ongewenste mogelijk te maken. Belastingen stijgen. Burn-out wordt een volksziekte. Het vliegverkeer groeit grenzeloos, maar de kerosine blijft goedkoop. Bedrijven en rijke particulieren betalen nauwelijks belasting meer. Banken verloederen. Politici draaien om de hete brij heen. De lezer kan er ongetwijfeld nog een aantal onderwerpen aan toevoegen.

Onmacht, onbeheersbaarheid, tekorten, zinloos beleid, gebrek aan handhaving, afnemende solidariteit, demoraliseren de goedwillende burger. Die vraagt zich af waarom hij fatsoenlijk zal blijven in een wereld van toenemend onfatsoen waarvoor hij de rekening betaalt en die zijn veiligheid bedreigt.

Omvangrijke fraude op allerlei terreinen, de onwil bij bedrijven en rijken om belasting te betalen en het gebrek aan handhaving, demoraliseren de burger die instituties tekort ziet schieten. Diens onvrede wordt breed afgewezen als populistisch, extreem-rechts, racistisch, islamofoob, anti-globalistisch, onderontwikkeld, onderbuikgevoelens en zelfs fascistisch.

De vraag is hoe lang de gewone burger dat nog pikt. Hij verlangt naar het gave land dat Rutte heeft beloofd  en gaat op zoek naar zijn gele hesje om daar uitdrukking aan te geven.  


dinsdag 20 november 2018

Jan Hamming, burgemeester van Zaanstad, is niet de enige met gebrek aan gezond verstand

Afbeeldingsresultaat voor angst
angst is de drijfveer van anti-racisten

Jan Hamming (PvdA) zat gisteravond aan bij Pauw om zijn triomf te vieren. Hij had aangedurfd om de nationale intocht van Sinterklaas te organiseren. Veel burgemeesters hadden voor die klus bedankt. Hij niet. Triomfantelijk verklaarde hij dat het heel goed mogelijk was om een gezellig kinderfeest te combineren met demonstraties. Dat had hij toch maar mooi bewezen. Dankzij een minutieuze voorbereiding van een jaar, tal van zichtbare en onzichtbare veiligheidsmaatregelen en 600 agenten waaronder een groep gespecialiseerd in het omgaan met demonstraties, hadden de opgekomen ouders en hun kinderen kunnen genieten van de Zaanse intocht van Sinterklaas.

Kennelijk kwam het niet bij hem op dat hij maatregelen beschreef die eerder passen bij een ‘warzone’ dan bij een feestelijke intocht waarbij een enkele oom agent met de handen op de rug het feestelijk gedoe met een glimlach van vertedering gadeslaat.

Jan Hamming had gelijk, het was hem gelukt. Vanonder zijn quasi weerbarstige kuif verkondigde hij ook nog eens dat het demonstratierecht altijd verdedigd moest worden. Die verdediging rechtvaardigde de inzet van ongekende veiligheidsmaatregelen en de inzet van 600 agenten. Een deel daarvan betaste bij een veiligheidspoort de opgekomen bezoekers op verboden waar, alvorens die een plaats langs de route konden innemen. Hamming was er trots op. Ik moest even aan Napoleon denken. Als hij (net als Hamming) de benodigde middelen tijdig bij elkaar had kunnen krijgen, zou hij de slag bij Waterloo ook nog wel hebben gewonnen.

Hamming lijkt toch al een trotse man te zijn. Zijn Wikipedia-pagina lijkt door hem zelf te zijn geschreven gezien de loftuitelijke stijl waarin zijn politieke loopbaan wordt geschetst. 
De tegendraadse brombeer Maarten van Rossum, ook te gast aan de tafel van Pauw, deed afbreuk aan het triomfalisme en zelfbewieroking van Hamming. Van Rossum beschikte wel over het gezonde verstand (en de kennis) waarin Hamming zo tekort schoot. ‘Zwarte Piet heeft geen koloniaal verleden en heeft dus niets met slavernij te maken’, stelde de tegenwoordig brilloze van Rossum, overigens tot verbazing van de heel even licht ontregelde Pauw.

Met wat korte zinnen ontkleedde van Rossum het verhaal van ‘KickoutZwartePiet’ waarin racisme en slavernij een grote rol spelen. Dat verhaal wordt nauwelijks bevraagd, laat staan weerlegd. Bijna niemand waagt het zich hardop af te vragen of het verhaal van de voormannen van KOZP voldoende hard kan worden gemaakt. Bijna niemand durft te zeggen dat het allemaal aanstellerij is omdat door KOZP een imago op Zwarte Piet wordt geprojecteerd dat niet klopt. Bijna niemand durft de stelling aan dat een stel kwaadaardige anti-racisten een kinderfeest hebben gegijzeld om publiciteit te krijgen voor hun anti-racisme activisme.

Ook Hamming niet en zoals is gebleken heel veel burgemeesters ook niet. Het demonstratierecht is nooit volkomen absoluut geweest. Die verabsolutering is echter de kaart die KOZP uitspeelt en in de slachtofferrol laat kruipen als ze hun zin niet krijgt. TPO heeft inmiddels laten zien dat er rond KOZP een heus netwerk bestaat van presentatrices en columnisten die helpen de drammerige boodschap over te brengen. Een daarvan moet Volkskrantcolumniste Sheila Sitalsing zijn. Zij verkondigde dat de regering zich in de discussie laf toont en dat premier Rutte de oorzaak is van het pro-pietprotest. VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff vond dat er voortaan maar geen vergunning moest worden gegeven voor demonstraties bij Sinterklaasintochten en kon op een hagel van protest rekenen waaronder van jongetje Jetten van D’66. Ook Jesse Klaver staat aan de kant van KOZP.

De polarisatie rond Zwarte Piet lijkt een waterscheiding te zijn tussen gezond verstand en absolutisme. Bij degenen met gezond verstand wordt gezien dat driekwart van de Nederlandse bevolking tegen de demonstraties is en dat het verhaal van KOZP dun en drammerig is. Aan de andere zijde valt vooral de anti-racismebeweging en de verabsolutering van rechten te zien. Daarbij valt niet veel gezond verstand waar te nemen. Volgens onderzoek is Nederland een van de minst racistische landen ter wereld. Dat is een heel ander beeld dan de anti-racisten de Nederlandse bevolking voorhouden. Als je dat verder onderzoekt blijkt die beweging te leunen op uit Amerika geïmporteerd gedachtegoed en jargon dat als je tunneldenker bent ineens ook op Nederland blijkt te passen. Nederlandse media en linkse politici gaan daarin te gemakkelijk mee. Dat is niet alleen omdat ze dol zijn op slachtofferverhalen, maar ook te laf zijn om vanuit gezond verstand indringende vragen te stellen. Dat kan immers bij de tunneldenkers als racistisch over komen.

Nederland heeft een probleem. Dat is niet Zwarte Piet. Zwarte Piet is een van de strijdtonelen die door anti-racisten werd uitgekozen om voor een verondersteld probleem royale publiciteit te krijgen. Het probleem zelf is vele malen breder. In feite gaat het om de vraag in hoeverre minderheden tegemoet moeten worden gekomen door het opgeven van delen van de eigen cultuur. Tegen dat opgeven bestaat veel verzet waar te weinig erkenning voor is. Integendeel, verzet is racistisch, xenofoob, islamofoob, discriminerend en komt vooral van hooligans. Sitalsing heeft gelijk als ze stelt dat de regering  “zouteloos en laf” is.

Dat is de regering, maar niet in de zin die Sitalsing noemt. Achtereenvolgende regeringen hebben nagelaten de polarisering te beteugelen door het aanmoedigen van gezond verstand. En de regering is niet het enige instituut dat nalatigheid kan worden verweten bij het weerstand bieden aan tunneldenkende narcisten die de wereld kwaadaardig verdelen in vriend en vijand.

De waarheid is dat de hele anti-racismebeweging in zijn vele verschijningsvormen gebaseerd is op de redeloze angst voor een gevaar dat in de praktijk nauwelijks blijkt te bestaan. Die angst is besmettelijk en verblindend en berooft veel mensen, zoals Hamming, van hun gezond verstand. Tegemoetkomen helpt echter niet. Die angst zal telkens weer nieuwe onderwerpen vinden waarop ze kan worden geprojecteerd. Die angst zal tekens weer nieuwe vijanden vinden.


maandag 12 november 2018

Macron's Patriottisme versus Nationalisme. Een valse tegenstelling?



U bent een patriot als u mij volgt

Bij de herdenking van het einde van de eerste wereldoorlog in Parijs gebruikte president Macron de tegenstelling tussen patriottisme en nationalisme. Patriottisme zou behoren bij het verdedigen van de waardegemeenschap, terwijl nationalisme voort zou komen uit het opkomen voor het eigenbelang.

In de media werd juist dit deel van de rede van Macron opgepikt en gingen daar stemmen op dat hij met die tegenstelling Trump op het oog had. Die veronderstelling  kan grond hebben. Maar ook Europa heeft te maken met het opkomende ‘nationalisme’ in eigen gelederen. Ook in Frankrijk. De partij van Marie Le Pen is volgens de laatste polls op dit ogenblik bijvoorbeeld de grootste partij in Frankrijk.

Europa (eigenlijk West-Europa) kan het op dit ogenblik niet zo goed vinden met het Amerika van Trump. Trump is de vijand van Brussel en de Europese media dragen dat beeld uit. Het niet zo volgzame Oost-Europa is ook een vijand van Brussel en ook dat wordt door de media uit gedragen. Het weinig volgzame Italië is de nieuwste vijand van Brussel en ook dat vinden we in de media terug. Brussel hanteert op vrij agressieve wijze een schema waarin andere landen al vriend of vijand worden beschouwd.

Waar er principiële discussies ontstaan is het altijd goed om te kijken welke belangen daar achter verborgen gaan. Het zou naïef zijn om te veronderstellen dat de Brusselse Europese Gemeenschap haar belangen in de wereld niet zou verdedigen. De grote en vooral Duitse export naar Amerika is zo’n belang. Als Trump echter roept dat Amerika zijn eigen belangen niet langer moet verwaarlozen is hij de vijand van de vrijhandel waar Europa zo veel belang bij heeft. Daarom noemt Europa hem een ‘nationalist’. In eigen land wordt hij door zijn aanhangers een ‘patriot’ genoemd. Oost-Europese landen zien zichzelf als patriottisch en hetzelfde geldt voor Italië.

In de discussie over patriottisme en nationalisme past het oude Nederlandse maritieme gezegde: “Een hand voor jezelf en een hand voor het schip”. Het slaat de brug tussen individueel belang en algemeen belang. Het kan ook van toepassing gebracht worden op de relatie tussen Europa en haar samenstellende delen. Het is bijvoorbeeld van toepassing op Brexit. Engeland kon onder meer niet langer leven met het vrije verkeer van personen zoals dat door Brussel verordonneerd werd en wilde de Brusselse regel niet redden ten koste van zichzelf. Ook daar zullen Macron en Brussel ‘nationalisme’ in zien.

Het ‘patriottisme’ van Macron zoals hij dat verdedigde bij de herdenking van de Eerste Wereldoorlog, lijkt misplaatst. Die oorlog kwam voort uit het niet erkennen van nationale belangen en de belangen-allianties die werden gevormd. Dat beeld kan ook worden gebruikt voor het huidige Europa. Nationale belangen worden ondergeschikt gemaakt aan het Brussels belang. Een goede ‘patriot’ begrijpt dat volgens Macron. Dat een snel slinkend deel van Europa daar nog maar achter staat, lijkt hij niet te willen begrijpen.

‘Nationalisme’ is een scheldwoord geworden van de ‘patriotten’. Je bent een nationalist als je Europa niet in alles volgt. Vervolgens wordt ‘nationalisme’ gekoppeld aan ‘populisme’ en dan is de beschuldiging van fascisme niet ver weg. De media zijn daar gevoelig voor.

Ook Frankrijk verdedigt zijn ‘nationale’ belangen. Kijk bijvoorbeeld maar naar de actieve Franse lobby om de Nederlandse innovatieve visserij met de pulskor de nek om te draaien. Franse vissers hebben te weinig geld voor een dure aanpassing van hun schepen en daarom doen de Nederlanders aan ‘oneerlijke concurrentie’.

‘Nationalisme is het verraad aan het patriottisme’ dat volgens Macron op universele waarden steunt. Het laat zien hoe Frankrijk met Macron en Brussel (vergeet Timmermans niet) hun macht proberen te houden met de romantische verheffing van ‘patriottisme’ als universele deugd. ‘Patriottisme’ betekent in dit geval vooral volgzaamheid. Brussel (Macron en Merkel) doen in feite niets anders dan verhoudingen op scherp zetten en misbruiken de herdenking van WO I om hun vermeende gelijk uit te dragen. De Europese unie die ooit werd opgericht om eenheid in verscheidenheid te bewerkstelligen en daarmee oorlog uit te bannen, is afgegleden naar een machtspolitiek dat de Europese landen verdeelt. Er woedt een oorlog om de Brusselse aspiraties, maar zo wordt het niet genoemd. Brussel verliest in hoog tempo haar vat op Europese landen in de migratiecrisis. Het nagenoeg onbelemmerd toelaten van migranten heeft als Europees doel om het arbeidspotentieel in stand te houden bij een krimpende autochtone bevolking. Het middel is erger dan de kwaal besloot een groot deel van de Europese naties. Er zullen er nog meer volgen.

Het ‘patriottisme’ dat door Macron wordt gepredikt is een romantisch droombeeld waarachter, als het wordt afgeschminkt, de keiharde realiteit zichtbaar wordt in de vorm van de Brusselse oproep: ‘steun braaf onze machtspolitiek, want alleen wij zijn de goeden’. In het verleden zijn uit dergelijke positiekeuzes de ergste dingen voortgekomen. Daaronder WO I.









maandag 5 november 2018

Was Mohammed wel een pedofiel?



Hoogst waarschijnlijk heeft hij nooit bestaan

De Oostenrijkse rechter die een vrouw veroordeelde met een boete vanwege het gebruik van de term ‘pedofiel’ in relatie tot de profeet Mohammed, had in ieder geval in één ding gelijk. Uit de levensloop van Mohammed blijkt niet dat hij van nature een pedofiel was. Integendeel hij was een liefhebber van vrouwelijk schoon en ging regelmatig te ver om een vrouw aan zijn harem toe te voegen. Natuurlijk had die vrouw nooit veroordeeld mogen worden. Het Europese Hof waar ze de veroordeling aanvocht, besliste echter anders.

Hirsi Ali drukte zich voorzichtiger uit. Zij zei dat Mohammed ‘naar de huidige maatstaven’ een pedofiel kon worden genoemd. Hadith’s en sira ondersteunen het verhaal dat Mohammed de negenjarige Aïsha tot zijn vrouw maakte. Daar mogen vraagtekens bij worden gezet. Het komt uit de hadith’s en zou gezegd zijn door Aïsha zelf. Hadith’s zijn echter zo onbetrouwbaar dat een paar stromingen in de islam ze volledig afwijzen.

Religies zijn ontworpen om orde in de samenleving aan te brengen. Een god hadden ze daarbij nodig om absoluut gezag uit te kunnen oefenen. Hadith’s werden vaak gebruikt om nog iets aan de leer toe te voegen en het is volstrekt niet uit te sluiten dat het verhaal van Aïsha is gefabriceerd om pedofiele praktijken religieus te rechtvaardigen. Het gaat nog wel verder dan dat. Modern onderzoek laat zien dat het de vraag is of Mohammed ooit heeft bestaan. Mekka en Medina verschijnen in historisch onderzoek ook al niet als geloofwaardige plaatsen van belang tijdens het ontstaan van de islam.

Nu Wilders de verzameling van alle Turkse moskeeën in Nederland tegen zich heeft gekregen vanwege een kritische tweet over de mythische Mohammed ( Mohammed was een pedofiel, massamoordenaar, terrorist en waanzinnige), is het de vraag of hij zijn kritiek op de profeet beter kan verleggen naar het feit dat de man zoals de islam hem presenteert is geschapen om de islamitische leer te ondersteunen en als zodanig nooit bestaan heeft. Het is een fantasiefiguur die eigenschappen kreeg toebedeeld die pasten in de maatschappelijke orde die de ontwerpers van de islam nastreefden.

Er is trouwens iets vreemds aan dat streven van de Turkse moskeeorganisatie om via Twitter Wilders het twitteren te belemmeren. Moslims dienen de wetten van het land waarin ze gevestigd zijn te eerbiedigen. Op grond van die wetten kan Wilders in Nederland niet veroordeeld worden voor een kritische tweet. Nu kent het voorschrift een ontsnappingsclausule. De wetten moeten gerespecteerd worden, tenzij het geweten zich daar tegen verzet. Daaruit zou je kunnen afleiden dat de Turkse organisatie door haar geweten gedreven wordt om Wilders van het twittertoneel te doen verdwijnen. Aannemelijker is dat het een tactiek is om hem op Twitter het zwijgen op te leggen. In het land waarin je Jezus een homo mag noemen, vindt de Turkse organisatie kritiek op Mohammed onaanvaardbaar. Daar zit een groot probleem.

De Turkse organisatie erkent de Nederlandse wetgeving niet en zoekt andere manieren om Wilders te censureren. Het is ook smerig dat die Turken een paar landen hebben uitgezocht waarin Twitter wettelijk aan banden kan worden gelegd. In Pakistan krijg je gemakkelijk een menigte op de been om dat te eisen. Wilders heeft banden met het voormalige Indië en kan daarmee gepakt worden. Het betrekken van Marokko bij de reeks kan geen andere bedoeling hebben dan de Marokkaanse moskeeën mee te krijgen in de eis tot censuur.

In de toch al lastige relatie met het Turkse volksdeel in Nederland doet de Turkse organisatie een zet die gezien kan worden als een oorlogsverklaring. De actie richt zich niet alleen op Wilders persoonlijk. De actie is ook gericht op de Nederlandse samenleving en de Nederlandse Staat die wijde ruimte biedt aan de vrijheid van meningsuiting en de Turken niet tegemoet komt met een veroordeling van de tweet. Nu de Oostenrijkse vrouw ook door het Europese Hof veroordeeld is, krijgt de actie die gericht is op Twitter belangrijke steun.

De Turkse actie zal ook wel weer tot opleving van de polarisatie leiden. Links komt daarbij in het nauw. Ze zal het voor de Turken willen opnemen en de tweet willen veroordelen, tegelijkertijd kunnen ze de vrijheid van meningsuiting niet de nek omdraaien. Het zal er wel weer op uit draaien dat de tweet veroordeeld wordt omdat die niet fatsoenlijk is en je niet alles hoeft te zeggen als het een medemens kwetst. Islamitische bestuursfluisteraars zullen wel weer actief rondgaan en hun Nederlandse gedoogpartners vragen hen te steunen in de veroordeling van Wilders, wiens partij toevallig weer in de polls aan het stijgen is.

Het is oorlog, maar het lijkt erop dat alleen de Turken echt zullen vechten voor hun zaak. Ze willen onder andere voorkomen dat er moslims zijn die Mohammed ook als een pedofiel gaan zien.