De beeldenstorm en de nieuwe reformatie van 2020

Beeldenstorm anno 2020

De huidige situatie in Nederland vertoont overeenkomstige trekken met de woelingen die vooraf gingen aan de Beeldenstorm van 1566. Toen namen de calvinisten de heerschappij in Nederland over. Het nieuwe calvinisme van 2020 is veelkoppig. Er is eco-activisme en eco-terreur, er is identiteitsactivisme, er is black activisme met de daaraan verbonden meningenterreur, islamofobie is eigenlijk racisme beweert men bij de UVA, de me-too beweging is een onderdeel van de reformatie, de islam roert zich met terreurdaden, jongeren uit minderheidsgroepen worden steeds brutaler, over vluchtelingen- en migrantenkwesties kan nauwelijks worden gesproken, de media hebben stelling gekozen en de politie verliest in toenemende mate haar gezag.

We leven in een land vol met hage- en boetepredikers die ons komen vertellen wat we allemaal fout doen. Bij het nieuwe calvinisme gaat het niet om religieuze geschillen, maar om ontevredenheid over hoe het gaat en hoe het anders moet. De aarde moet gered worden, de multiculturele samenleving moet worden aanvaard en de in het verleden ontstane morele schulden moeten worden afbetaald.

Het nieuwe calvinisme komt van links. De inschikkelijkheid komt van rechts dat geen fundamenteel weerwoord heeft op alle beschuldigingen. Het nieuwe calvinisme lijkt op het oude, er is maar één waarheid. Wie zich daartegen verzet, wordt publiekelijk aan het kruis genageld. Het verzet heeft zich teruggetrokken in schuilkerken. Het ontbreekt hen aan publieke steun, het nieuwe calvinisme heeft al bijna de heerschappij overgenomen.

De kwestie ‘Zwarte Piet’ is een mooi voorbeeld. In November 2019 sprak nog 71 procent zich uit voor het ongewijzigd behoud van Zwarte Piet. In rap tempo  gaan gemeenten echter mee in de verlangde aanpassingen. De kwestie kan gezien worden als toetssteen voor de machtsverhoudingen. Het nieuwe calvinisme is aan de winnende hand en dringt zijn mening op.

Het nieuwe calvinisme is een verzameling van onaantastbare waarheden die allemaal vanuit het linkse bed komen. De studentensteden zijn de bron van het nieuwe calvinisme. De beoogde nieuwe ‘schone’ wereld krijgt daar gestalte. De standbeelden en straatnamen die de oude wereld vertegenwoordigen dienen te verdwijnen.

De revolutie van het nieuwe calvinisme deelt de rechtlijnigheid en de onverbiddelijkheid van het oude calvinisme. Alles moet anders. Het is een theologie zonder god met een eigentijdse bijbel waarin Marx en Lenin een groot aandeel hebben. Actiemodellen worden ontleend aan Saul Alinkski, de Amerikaanse marxist die ‘Reveille voor Radicals’ en ‘Rules for Radicals’ schreef. Daarmee gaf hij radicalen een succesvol recept voor actie.

Het grootste deel van de Nederlandse bevolking overkomt het allemaal en grijpt mis als het ankers zoekt om zich aan vast te houden. Er is rechts activisme, maar het is zo versplinterd en verscholen dat het geen vuist kan maken. Rechts activisme is zodanig gedemoniseerd dat het zich nauwelijks durft te laten zien. De taal die via de media tot ons komt wordt beheerst door de media die bijna zonder uitzondering de linkse bijbel uitdraagt. De media vormen de kansels van het nieuwe calvinisme.

Johan Derksen was een van de laatste bekende Nederlanders die weigerde met meel in de mond te spreken. Het is exemplarisch wat hem overkomt. De toegenomen heerschappij van het nieuwe calvinisme kan hem nog net de mond niet snoeren maar lukt het wel om een front tegen hem te vormen met adverteerders en zwarte voetballers. Bondscoach Koeman werd gedwongen zich voor het nieuwe calvinisme uit te spreken omdat hij anders geen zwarte voetballers voor het Nederlands elftal zou kunnen krijgen.

Het lijkt een verloren zaak. Rechts wordt gemarginaliseerd en gedemoniseerd en laat het zich overkomen. Het ‘laissez faire’ beleid van een reeks van regeringen die zich alleen om de economie bekommerden, heeft nagelaten moreel leiderschap te tonen wanneer dat nodig was. Regeringen hebben de economie beschermd, niet de bevolking. De verweesde samenleving is werkelijkheid geworden. De anarchie die het nieuwe calvinisme vooraf gaat, tast het gezag aan en iedere echte of vermeende fout van de overheid wordt uitgebuit.

Het nieuwe calvinisme rammelt aan de deur, viert haar overwinningen. De nieuwe geuzen vinden nauwelijks weerstand en zullen binnen enkele jaren de deuren intrappen om het laatste verzet te breken.

Met het streven naar één waarheid wordt de vrijheid van meningsuiting een formaliteit. Hij is er, maar je kunt er beter geen gebruik van maken als je veilig wilt kunnen leven en werken. De afgedwongen politieke correctheid laat een veel grotere aanhang voor het nieuwe calvinisme zien dan we in de politiek zien vertegenwoordigd. Het is dominant aan het worden.

Het nieuwe calvinisme is een gevaar voor de democratie. Het is ook een aantasting van de geestelijke volksgezondheid.

Met Jan Pieterszoon Coen hebben ze de verkeerde

Sstandbeeld in Hoorn

Jan Pieterszoon werd niet oud. De overtuigde calvinist werd in 1587 in Hoorn geboren en overleed, 43 jaar oud,  in Batavia. Op 21 september 1629. Door zijn ouders werd hij opgeleid tot koopman op het Europese continent. In Italië leerde hij de fijne kneepjes van de dubbele boekhouding. In 1606 trad hij, na de dood van zijn vader, in dienst van de VOC.  De talentrijke Jan Pieterszoon maakte carrière binnen de VOC en  eindigde als Gouverneur-Generaal van wat de kolonie Indië zou worden.

De VOC speelde in die tijd een spelletje monopolie, maar dan met kruit en kogels. Concurrenten als Portugal, Spanje, Frankrijk,. Engeland, voornamelijk katholieke landen moesten worden verslagen tot meerdere eer en glorie van het Calvinistische Nederland. Oorlog woedde ook met de inlandse vorsten die zich lang niet altijd neerlegden bij de Nederlandse heerschappij. Voor de VOC was Jan Pieterszoon de ideale gouverneur. Hard, nietsontziend en nooit bereid tot opgave, diende hij de Heren Zeventien van de VOC en hun aandeelhouders. Het was zijn taak om hen tevreden te houden. De winst was belangrijker dan de wijze waarop die werd verkregen.

Jan Pieterszoon meende als vurig calvinist dat hij een werktuig van God was en werd beroemd om zijn motto: ‘dispereert niet’. De Heren Zeventien waren zuinig en gingen meestal niet in op zijn smeekbeden om meer soldaten en schepen. Jan Pieterszoon, ook stichter van Batavia, kan gezien worden als een van de grondleggers van de kolonie Indië.

Zondebok

Nu is Jan Pieterszoon, bijna vier eeuwen na zijn overlijden, de zondebok geworden van het koloniale bewind van de VOC. ‘Hoorn kijkt liever de andere kant op’, kopt de Volkskrant, vanwege de weigering van de gemeente om het omstreden standbeeld te verwijderen. Maar dat standbeeld staat daar als dank van de gefortuneerde families die door Het VOC-avontuur schatrijk zijn geworden door de met schrikbewind gekoloniseerde veroveringen. De daden van Jan Pietszoon zijn voldoende geboekstaafd om te kunnen ontkennen dat ze in de plooien van de geschiedenis verborgen zijn gehouden.

In een discussie beet iemand me toe ‘wat nu fout is, was toen ook al fout’. Dat is onzin. Over honderd of tweehonderd jaar zullen we terugblikkend kunnen vaststellen wat  we nu fout hebben gedaan, terwijl we nu denken op de goede weg te zijn. Veel liever sluit ik me aan bij Norbert Elias die vaststelde dat civilisatie een voortschrijdend proces is. Wat er in de zestiende en zeventiende eeuw gebeurd is, zullen we nu niet herhalen omdat we een stap verder zijn gekomen in het denken hoe we met anderen en de wereld moeten omgaan.

Ook veel Nederlandse slachtoffers

De VOC had om zijn doelen te bereiken veel personeel nodig. Schepen moesten bemand worden en soldaten moesten beschikbaar gehouden worden om de concurrentie met geweld te verslaan en de inlanders onder de duim te houden. Duizenden die hiervoor werden ingehuurd lieten het leven als matroos of soldaat. Boekhouders  overleden aan tropische ziekten. De winst was niet zonder verlies, maar mensenlevens telden in die tijd minder dan tegenwoordig het geval is. Naast de vele inlandse slachtoffers, gedode soldaten van andere naties, mogen deze tienduizenden Nederlanders bijgeschreven worden op de winst en verliesrekening van de VOC.

Ondertussen bleven de meeste aandeelhouders van de VOC veilig thuis en wasten hun handen in Calvinistische onschuld nadat ze de winst geteld hadden. Ze lieten zich portretteren door beroemdheden als Rembrandt. Ze hebben geen standbeelden, hun gezichten en namen zijn wel terug te vinden in musea. Hun winst- en schraapzucht vroegen allerlei slachtoffers die nooit in de verliesrekening werden opgenomen.

Wat nu

Het VOC-avontuur werd vanaf de negentiende eeuw voortgezet door de overheid. Er werd zelfs een minister van koloniën aangesteld. De bescherming van kooplieden en plantagehouders stond voorop in het beleid. De nazaten van duizenden rijk geworden families, horen we nu niet. JP Coen heeft het gedaan. De generaals en kapiteins hebben het gedaan. Tot aan het einde van het koloniale avontuur in voormalig Indië zijn ze opgeofferd als zondebokken van de rijken die achter de coulissen bleven.

Nederland heeft ook een binnenlands probleem, naast de Indonesiërs, zijn er ook vier eeuwen lang tienduizenden slachtoffers gevallen onder Nederlandse families waarvan vaders nooit terugkeerden terwijl hun lage soldij geen toegang gaf tot rijkdom. Zij zouden naast de Molukkers kunnen gaan staan in de opstand van J.P Coen en zijn standbeeld. Maar dan hebben ze de verkeerde. Een dienaar dient niet de zondebok te worden van zijn meesters de Heren Zeventien en hun aandeelhouders.

Het standbeeld van J.P Coen moet gewoon blijven waar het stond. Geschiedenis kun je niet verwijderen of ongedaan maken. Dat heb ik al eerder betoogd. J.P Coen is een symbool van de VOC. Geschiedenis is geschiedenis, wie vandaag de dag daar nog grieven aan ontleend, moet niet kijken naar wie we waren, maar naar wie we zijn geworden.