 |
| De fut raakt er uit |
‘Het is een gaaf land’, zegt premier Rutte voortdurend om de
moed erin te houden. Ondertussen kan iedereen zien dat er overal gaten vallen
en er niet genoeg geld en capaciteit is om de gaten afdoende te dichten.
Het budget van de politie is te krap om de orde en
veiligheid te handhaven. Zestienduizend oplosbare zaken verdwenen in de
prullenmand omdat er geen capaciteit is. Die was er overigens wel toen de
intocht van Sinterklaas zeshonderd agenten vergde om problemen met
demonstraties te voorkomen. Agenten raken oververmoeid en gedemoraliseerd. Ook
het justitieel systeem kraakt. Er zijn te weinig rechters en officieren van
Justitie om het allemaal goed aan te kunnen. Het strafbeleid moet ook
goedkoper. Gevangenissen worden gesloten omdat er te weinig en te soft gestraft
wordt. De misdaad kan onvoldoende worden bestreden en wordt steeds brutaler.
Het aantal burgemeesters dat moet worden beveiligd groeit. Het aantal
integriteitsproblemen binnen politie en justitie groeit eveneens.
Ook de krappe budgetten van het UWV hebben geleid tot verwaarlozing
van het opsporen van fraude. De ‘Bulgarenfraude’ en ‘Polenfraude’ waren
mogelijk omdat er onvoldoende toezicht en
handhaving is waardoor het misbruik, onder andere via malafide uitzendbureaus.
De Bulgaren en Polen hebben ruimschoots de publiciteit gehaald, maar dat de
binnenlandse fraude met uitkeringen, toeslagen en voorzieningen vele malen groter
is, wordt nauwelijks zichtbaar. Malafide ondernemers storten zich op het aftappen
van voorzieningen en malafide boekhoudbureaus faciliteren allerhande bedrog.
De gezondheidszorg kent nauwelijks beheersbare groei.
Ziekenhuizen vallen om. Andere moeten voorzieningen als intensive care of spoedpoli
sluiten wegens gebrek aan personeel. Grotere tekorten aan personeel worden
verwacht. Verandering van leefstijl wordt door het kabinet in de strijd
geworpen om de kosten te bedwingen. Er is echter nauwelijks een deskundige die
er heil van verwacht. De gezondheidszorg kraakt ook onder de hoeveelheid bureaucratie
en regelgeving die de beschikbare tijd voor feitelijke zorg aanzienlijk bekort.
Ook de huisartsen klagen steen en been over hun administratieve last.
Huisvestingsbeleid schiet tekort. Er wordt te weinig gebouwd
door stroperige procedures en een tekort aan personeel. De bestaande huurmarkt
raakt steeds verder in handen van projectontwikkelaars, speculanten en uitbuiters.
Er is zelfs een prins die daar hard aan mee doet. Waarom zou je ook voor zes
procent rendement gaan als er met wat handigheid veel meer uit te halen is. De
rijken worden zo steeds rijker, daar kom ik later nog op terug. Er is een
groeiende behoefte aan sociale huurwoningen, terwijl de voorraad afneemt. De
toewijzing wordt een steeds groter probleem omdat ‘urgenten’, waaronder
statushouders, de wachtlijsten voor gewone huurders steeds langer maken.
Het onderwijs is in nood. Er dreigen personeelstekorten
omdat het onderwijs steeds minder als een aantrekkelijk beroep wordt gezien.
Ook in het onderwijs zucht men onder de regelgeving en bureaucratie. De
handhaving van de orde in vooral het VMBO staat onder druk. Veel
onderwijsgevenden voelen zich bedreigd.
De defensie is volkomen uitgekleed. Er zijn tekorten aan
materieel en personeel. Door veelvuldige uitzendingen raken militairen uitgeput
en gedemoraliseerd door het gebrek aan uitrusting. Het kabinet heeft anderhalf
miljard extra uitgetrokken voor defensie. Volgens deskundigen is het een
druppel op een gloeiende plaat en is er vele malen meer nodig om alleen al aan
de NAVO-verplichtingen te voldoen.
De integratie van nieuwkomers mislukt voortdurend. Hoewel de
economische participatie toeneemt, zijn er nog steeds veel te veel nieuwkomers
afhankelijk van een uitkering. Ondanks de toename van de economische
participatie neemt de segregatie toe. Die toenemende segregatie vormt een
belasting op de toekomst.
Het rijtje kan nog veel verder worden uitgebreid. De kunsten
klagen steen en been. Mantelzorgers zijn vaak overbelast. De Jeugdzorg en reclassering kunnen het werk niet aan. De
wegen raken voller, rekeningrijden dreigt. Lonen stijgen nauwelijks meer en
armoede neemt toe. Pensioenen worden niet meer geïndexeerd. Polarisatie baart allerlei kloven. De landbouw moet op de
schop wegens overbemesting en CO2-uitstoot. Beleidsfraude neemt toe om het
onmogelijke en ongewenste mogelijk te maken. Belastingen stijgen. Burn-out wordt een volksziekte. Het
vliegverkeer groeit grenzeloos, maar de kerosine blijft goedkoop. Bedrijven en
rijke particulieren betalen nauwelijks belasting meer. Banken verloederen.
Politici draaien om de hete brij heen. De lezer kan er ongetwijfeld nog een
aantal onderwerpen aan toevoegen.
Onmacht, onbeheersbaarheid, tekorten, zinloos beleid, gebrek
aan handhaving, afnemende solidariteit, demoraliseren de goedwillende burger.
Die vraagt zich af waarom hij fatsoenlijk zal blijven in een wereld van
toenemend onfatsoen waarvoor hij de rekening betaalt en die zijn veiligheid
bedreigt.
Omvangrijke fraude op allerlei terreinen, de onwil bij
bedrijven en rijken om belasting te betalen en het gebrek aan handhaving,
demoraliseren de burger die instituties tekort ziet schieten. Diens onvrede
wordt breed afgewezen als populistisch, extreem-rechts, racistisch, islamofoob,
anti-globalistisch, onderontwikkeld, onderbuikgevoelens en zelfs fascistisch.
De vraag is hoe lang de gewone burger dat nog pikt. Hij
verlangt naar het gave land dat Rutte heeft beloofd en gaat op zoek naar zijn gele hesje om daar
uitdrukking aan te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten