9/11 en de koran

                                                                        

De dag die de wereld veranderde en mensen bewust maakte van de bedoelingen en de terroristische strijdwijze van de islam, is in ieders geheugen gegrift. De afschuw die de aanslag op de Twin Towers bij velen opriep wordt gecontrasteerd door de triomfgevoelens die het succes van de aanslag bij veel moslims opriep.

Het motief is duidelijk. Amerika is de grote vijand van de islamitische wereld, waarin, op een paar olielanden na, het maar niet wil lukken om tot eenzelfde welvaartsniveau te komen. Amerika is bovendien een christelijk land dat in de ogen van islamisten oorlog tegen de islam voert.

In koranvers 22.39 staat: “Toestemming om te vechten is gegeven aan degenen tegen wie gevochten wordt, omdat hun onrecht is aangedaan, voorzeker Allah heeft de macht om hen bij te staan.”

Door de islam kan geen reguliere oorlog worden gevoerd. Daar heeft het de legers en uitrusting niet voor. De koran roept echter vaak genoeg op tot terreur. De aanslag op de Twin Towers en het Pentagon was echter behalve een terreurdaad ook de  vervulling van een koranvers en moet daarom vanuit de islamisten ook gezien worden als een krachtig symbool. In koranvers 4.78 wordt door Allah geprofeteerd:

“Waar gij ook zijt, de dood zal u achterhalen, zelfs al waart gij in sterk gebouwde Torens.”

In dit verband moet de aanslag niet alleen als een aanval op Amerika worden beoordeeld. Het is wellicht nog veel meer een signaal aan moslims dat de macht van Allah groot is en de kracht van de islam sterk. De koran waargemaakt. Hoewel politieke commentatoren de aanslag zien als een tactisch succes, maar een strategische blunder, is het nog maar de vraag of dat laatste ook zo is. Bin Laden zou de bedoeling hebben gehad om Amerika onder druk te zetten om zich terug te trekken uit het Midden-Oosten. Het tegendeel is het geval geweest, daarom zou het een strategische blunder kunnen worden genoemd. Vanuit een Westers perspectief is dat het geval. Wanneer echter vanuit het islamitisch perspectief wordt gekeken kan de aanslag worden gezien als een wake-up call voor moslims. Het tactische succes van de aanval is strategisch gezien ook een aansporing voor moslims om te voldoen aan de kernoproep uit de koran:

-"Strijdt tegen hen tot de afgodendienst niet meer bestaat en de religie geheel aan Allah behoort." [2:193, herhaald in 8:39]

De aanslag  is ook een oproep die ook IS heeft voortgebracht en die streeft net als Al-Qaida naar een complete naleving van de Koran en naar het herstel van de periode van de Profeet. Het mag een utopie worden genoemd, maar utopieën kunnen een sterke aantrekkingskracht hebben als ze religieus worden verpakt. De koran is een oproep voor de strijd om die utopie te bereiken. Dat mag met alle middelen want de ethiek van de islam is simpel: ‘het doel heiligt de middelen’. Dat is ook in de koran terug te vinden. De aanslagplegers kregen vanuit de koran mee dat ze geen gewetensproblemen hoeven te hebben voor het vermoorden van bijna 3000 mensen. De koran spreekt ze vrij.

Al degenen die betrokken waren bij de voorbereiding, ondersteuning en uitvoering van de aanslag van 9/11 kunnen zich beroepen op de ontlasting van hun geweten die Allah hen in de koran geeft:

“…............Gij dooddet hen niet, doch Allah was het, Die hen doodde. En gij wierpt niet toen gij wierpt, maar Allah was het die wierp, opdat Hij de gelovigen een grote gunst van Zich mocht bewijzen. Voorzeker, Allah is Alhorend, Alwetend." [8.12].

Alle hedendaagse terroristen kunnen zich daarop beroepen en ook op alle gunsten die hen verder als martelaar ten deel vallen. De islam kan niet naar vrede streven omdat de letterlijk te nemen koran dat in geen enkel opzicht toestaat.

Het Westen gebruikt voor de beoordeling van Israël de verkeerde meetlat

                                                                   

       

Netanyahu zal inmiddels uit Nederland zijn vertrokken. Behalve een keurige demonstratie van Palestinafans en een hand weigerende Kuzu is het rimpelloos verlopen. Nederland gaat Israël en Palestina helpen met hun gezamenlijk watermanagement en laten we hopen dat het lukt.

Het is een goed moment om de gebruikelijke kritiek over Israël aan de kaak te stellen. Dat Netanyahu een oorlogsmisdadiger is, zal een opvatting zijn die vooral onder Palestinafans leeft. Dat Israël beleidsmatig allerlei maatregelen inzet om de dreiging vanuit de Palestijnse gebieden te beperken, nogal eens te hard terugslaat en omstreden nederzettingen opent, is een meer algemene kritiek. Ook binnen Israël zelf is die kritiek te horen. De Arbeiderspartij staat een meer verzoenend beleid voor. Echter sinds Rabin en Peres bij de Oslo-akkoorden veel weggaven en er niets voor terugkregen, neigt de kiezer in Israël naar een harder veiligheidsbeleid en geeft de voorkeur aan rechtse partijen.

In de kritiek op Israël weegt de stem van de Israëlische Arbeiderspartij en die van de Palestijnse Autoriteit stevig mee. Vanuit het Westen en zeker ook in Nederland wordt de gespannen situatie beoordeeld vanuit Westerse normen en maatstaven. Mensenrechten, internationale overeenkomsten en de opvatting dat alles met verdragen opgelost kan worden spelen daarin de hoofdrol. Men zou oh zo graag willen dat Israël zich als een Westers land gedraagt. In feite doet Israël dat ook als men de interne situatie als uitgangspunt neemt. Echter in relatie tot de omgeving die haar bedreigt is ze dat niet. En dat kan ook niet. Mijn stelling is dat je op een bedreigende tribale omgeving moet reageren op een wijze die in die tribale omgeving wordt begrepen.

Na de Oslo-akkoorden in 1993 liet Yasser Arafat al snel weten dat zijnerzijds de akkoorden een truc betroffen die de eindoverwinning dichterbij zou brengen. Toch kreeg hij nog de Nobelprijs voor de Vrede. De akkoorden liepen uit op de vestiging van  het Hamas-bewind in de Gazastrook en aan de activiteiten van Hamas is nooit te merken geweest dat er ooit sprake is geweest van akkoorden. Nadat Israël zich uit de Gazastrook had teruggetrokken maakte Hamas er een burcht van om Israël te blijven bestoken. Israël was belazerd.

In de tribale cultuur gaat het om het bereiken, handhaven en uitbreiden van dominantie. Omdat er altijd sprake is van rivaliserende stammen, wordt die dominantie gehandhaafd door afschrikking en geweld. Wie daar onvoldoende toe in staat is, wordt onder de voet gelopen. Zo luidt de tribale wet die gebaseerd is op de overleving van de sterkste en brutaalste. Onversneden eigenbelang is het leidend beginsel in de tribale cultuur en de ‘gulden regel’ is geen onderdeel van die cultuur.

In de oorlogen van 1948, 1956 (Sinaï) en 1967 liet Israël zien dat het was voorbereid en niet van plan was om over zich heen te laten lopen. Israël sloeg hard terug en is dat blijven doen bij iedere aantasting van haar veiligheid. Als je geslagen wordt, sla je hard terug, luidt de tribale wet. Dan is er geen aanleiding om eerst een vredesconferentie te houden, want in de tribale cultuur is het je houden aan afspraken in feite een teken van zwakte.

De eigenschappen van de tribale cultuur worden in het Westen slecht begrepen en dat heeft tot mislukkingen geleid in Irak, Libië en Afghanistan. Ook in Syrië, waar de bondgenoot van vandaag de vijand van morgen kan zijn, begrijpt het Westen met zijn vredesmissies en mensenrechten weinig van de tribale werkelijkheid. Dat had niet gehoeven. Er is een uitstekend boek van de Canadees Philip Carl Salzman: “Culture and Conflict in the Middle East”, waarin de regels en denkwijzen binnen de tribale cultuur van het Midden-Oosten uitvoerig worden uiteengezet. Antropoloog Salzman verrichtte zo’n twintig jaar veldwerk om de tribale cultuur in het dagelijks leven van het Midden-Oosten te bestuderen. In de postmodernistische antropologie is zijn boek niet populair. Het is nog steeds niet in het Nederlands vertaald, wat wel zou moeten, en ik weet niet of het in een van de andere Europese talen vertaald is. De politiek correcte Europese commissie zal er zeker geen vertaalsubsidie voor geven.

In Israël is het boek zeker gelezen. Israël voert noodzakelijkerwijs een beleid waarin het haar dominantie door afschrikking kan handhaven in een tribale omgeving. Dat zal het blijven doen zolang dat nodig is en het ziet er thans nog niet naar uit dat er ooit een einde aan komt.

Wie de islam wil begrijpen zal door het lezen van Salzman’s boek ontdekken dat de Islam door en door tribalistisch is. Waar de islam ook is, ze zal het nooit opgeven om naar dominantie te streven vanuit een ethiek waarin het doel de middelen heiligt. Dat is een les die in Israël geleerd is en die het Westen, ook in het eigen belang, nog moet leren begrijpen. De islam is alleen te begrijpen vanuit haar streven naar dominantie. Een belediging is al genoeg om dat streven wakker te maken.

Misschien hebben VVD-bewindslieden een potje om het boek van Salzman te laten vertalen.

 gerelateerd: De tribale connectie bij integratiepolitiek

De islam komt op kousenvoeten en met de hulp van autochtone Nederlanders

                                                                   

De SP en zijn 'nuttige idioot'. Houden zij rekening met onze gevoelens?

                                                                       

In Nederland kennen we de echte islam nog niet. Er zijn echter wel ‘echte’ moslims die naar de islamisering van Nederland streven en dat als een opdracht vanuit de koran zien.

De echte islam zien we in landen als Iran en Saoedi-Arabië en steeds meer ook in Turkije. In dat laatste land is het je voor je overlevingskansen geraden om niet tegen islamiseerder Erdogan te zijn en geen kritiek op de AKP te hebben. Mentaal zal Turkije tegenwoordig heel wat ‘onderduikers’ kennen. In Iran en Saoedi-Arabië heerst de eigen versie van de sharia, want de islam wil niet alleen staatsgodsdienst zijn, het land moet ook op islamitische wijze geregeerd worden. Dat is pech voor minderheden, voor critici, voor mensen die zich niet aan de kledingvoorschriften houden en voor iedereen die seksueel anders geaard is. Echt pech, want je kunt zo maar in de gevangenis terecht komen, met zweepslagen gestraft worden of de doodstraf krijgen.

In Afghanistan en Libië zien we de islam als masker voor tribale strijd. Die gaat om het beheersen van regio’s door stammen die hun eigen regels er op na houden en zich als het er op aan komt niets aan de islam gelegen laten liggen en al helemaal niet aan een regering. Zo’n situatie zou ook denkbaar zijn in een land als Egypte waar een sterke staat met een loyaal leger het tribalisme en het islamisme tot op zekere hoogte onder controle weet te houden. De Westerse beoordeling van de regering in Egypte komt sterk overeen met die van de islam: dictatoriaal. Er is wel een verschil. De islam wil de regering weg hebben zodat er meer ruimte voor de islam ontstaat. Het Westen beoordeelt de situatie vanuit mensenrechten en de islam juicht dat toe. Mooi voorbeeld van opportunisme, want de islam wijst de UVMR af en die wordt al helemaal niet toegepast in de islamitische landen.

Nederland ken de echte islam niet. Vooral niet zoals die bestaat in de door Hamas beheerste gebieden, want Palestijnen zijn zielig en daarom mag je het ze niet kwalijk nemen dat ze altijd op een geniepige manier strijden en een oneerlijke propagandaoorlog voeren. Israël is voor velen de boosdoener en daar is de islam zeer gelukkig mee. Ze hebben ook hard gewerkt om het zover te krijgen. Maar Israël mag je niet naar Westerse maatstaven beoordelen. Israël hanteert dezelfde regels als het haar omringend vijandig buitenland. De tribale regel is dat als je wordt geslagen, je harder moet terugslaan om zo de afschrikking in stand te houden. Wie zich in de tribale regels wil verdiepen, leze: ‘Culture and conflict in the Middle East’ van Philip Carl Salzman, een Canadese antropoloog. De bonus is dat je leert begrijpen hoe islam en tribalisme met elkaar verweven zijn, ook in Nederland.

In het kader van de boerkini-discussie plaatste Jan Jaap de Ruiter (arabist) een artikel op TPO met de titel: “De val die boerkini heet:terreur gedijt bij polarisatie en onrust”. Hoewel hij het net niet met zoveel woorden zegt, pleit hij als een burgemeester in oorlogstijd voor toegeeflijkheid met het motto dat zo erger (terreur) kan worden voorkomen. Iedere bestuurder of ambtenaar die vaak met vertegenwoordigers van de islam te maken heeft gekregen, zal deze betoogtrant herkennen. Die vertegenwoordigers bepleiten altijd toegeeflijkheid om erger te voorkomen, want dan hebben ze het niet meer in de hand. Een beetje toegeeflijkheid voor rust in de stad en bestuurders gaan daar veel te vaak in mee.

Tariq Ramadan schrijft in zijn belangrijkste epos: ‘Westerse moslims en de toekomst van de islam’ dat moslims moeten kijken wat in een land al in overeenstemming is met de islam en dat ze zich verplicht in moeten zetten voor verandering van wat niet in overeenstemming met de islam is. Dat moet gebeuren door actie, samenwerking met links, aanpassing van wetgeving, et cetera. Ik noem dat islamisering op kousenvoeten. Of soms terreur wordt ingeroepen om de positie van de islam te verbeteren, durf ik niet te beweren en daar heb ik ook geen bewijs voor. Maar terreur werkt wel. Spanje trok zijn troepen terug uit Irak en in Europa zijn de media en kunsten terughoudend als het om de islam en islam-gerelateerde onderwerpen gaat. Dat geldt zeker ook voor Nederland na de islamitische moord op Theo van Gogh.

De islam gebruikt ook graag Nederlandse proxy’s om haar belangen te laten ondersteunen. In het geval van de boerkini-discussie is dan ook de vraag gewettigd of Jan Jaap de Ruiter een broodschrijver voor de islam is, zoals Maurits Berger bijvoorbeeld een crypto-islamist is en ooit beweerde dat de sharia voor 95% niet strijdig is met de Nederlandse regel- en wetgeving.

De islam streeft op alle denkbare manieren (ook met juridische jihad en verbale jihad) islamisering na. Als ze het ooit lukt, wat god moge verhoeden (ook voor de geïntegreerde moslims) zal dat zeker mede te danken zijn aan alle hulp die ‘goedwillende’, opportunistische Nederlanders en ‘nuttige idioten’ regelmatig verstrekken. Ze staan voorop om meer kritische en meer nadenkende Nederlanders de mond te snoeren door hen verdacht te maken met Godwins die ook islamisten vaardig weten te gebruiken. Het dwingt veel kritische Nederlanders om mentaal ‘onder te duiken’, net als de Turken in Turkije die tegen Erdogan zijn. 

Laten we een test doen. Hoeveel Nederlanders kunnen zich op hun werk vrijelijk en zonder consequenties zeer kritisch uit laten over de islam of vertellen dat ze op de PVV of VNL stemmen? De vrijheid van meningsuiting is ook al onder invloed van islamisering beperkt geworden. Al weer een stukje vrijheid opgegeven.