Jan Hamming, burgemeester van Zaanstad, is niet de enige met gebrek aan gezond verstand

angst is de drijfveer van anti-racisten

Jan Hamming (PvdA) zat gisteravond aan bij Pauw om zijn triomf te vieren. Hij had aangedurfd om de nationale intocht van Sinterklaas te organiseren. Veel burgemeesters hadden voor die klus bedankt. Hij niet. Triomfantelijk verklaarde hij dat het heel goed mogelijk was om een gezellig kinderfeest te combineren met demonstraties. Dat had hij toch maar mooi bewezen. Dankzij een minutieuze voorbereiding van een jaar, tal van zichtbare en onzichtbare veiligheidsmaatregelen en 600 agenten waaronder een groep gespecialiseerd in het omgaan met demonstraties, hadden de opgekomen ouders en hun kinderen kunnen genieten van de Zaanse intocht van Sinterklaas.

Kennelijk kwam het niet bij hem op dat hij maatregelen beschreef die eerder passen bij een ‘warzone’ dan bij een feestelijke intocht waarbij een enkele oom agent met de handen op de rug het feestelijk gedoe met een glimlach van vertedering gadeslaat.

Jan Hamming had gelijk, het was hem gelukt. Vanonder zijn quasi weerbarstige kuif verkondigde hij ook nog eens dat het demonstratierecht altijd verdedigd moest worden. Die verdediging rechtvaardigde de inzet van ongekende veiligheidsmaatregelen en de inzet van 600 agenten. Een deel daarvan betaste bij een veiligheidspoort de opgekomen bezoekers op verboden waar, alvorens die een plaats langs de route konden innemen. Hamming was er trots op. Ik moest even aan Napoleon denken. Als hij (net als Hamming) de benodigde middelen tijdig bij elkaar had kunnen krijgen, zou hij de slag bij Waterloo ook nog wel hebben gewonnen.

Hamming lijkt toch al een trotse man te zijn. Zijn Wikipedia-pagina lijkt door hem zelf te zijn geschreven gezien de loftuitelijke stijl waarin zijn politieke loopbaan wordt geschetst. 

De tegendraadse brombeer Maarten van Rossum, ook te gast aan de tafel van Pauw, deed afbreuk aan het triomfalisme en zelfbewieroking van Hamming. Van Rossum beschikte wel over het gezonde verstand (en de kennis) waarin Hamming zo tekort schoot. ‘Zwarte Piet heeft geen koloniaal verleden en heeft dus niets met slavernij te maken’, stelde de tegenwoordig brilloze van Rossum, overigens tot verbazing van de heel even licht ontregelde Pauw.

Met wat korte zinnen ontkleedde van Rossum het verhaal van ‘KickoutZwartePiet’ waarin racisme en slavernij een grote rol spelen. Dat verhaal wordt nauwelijks bevraagd, laat staan weerlegd. Bijna niemand waagt het zich hardop af te vragen of het verhaal van de voormannen van KOZP voldoende hard kan worden gemaakt. Bijna niemand durft te zeggen dat het allemaal aanstellerij is omdat door KOZP een imago op Zwarte Piet wordt geprojecteerd dat niet klopt. Bijna niemand durft de stelling aan dat een stel kwaadaardige anti-racisten een kinderfeest hebben gegijzeld om publiciteit te krijgen voor hun anti-racisme activisme.

Ook Hamming niet en zoals is gebleken heel veel burgemeesters ook niet. Het demonstratierecht is nooit volkomen absoluut geweest. Die verabsolutering is echter de kaart die KOZP uitspeelt en in de slachtofferrol laat kruipen als ze hun zin niet krijgt. TPO heeft inmiddels laten zien dat er rond KOZP een heus netwerk bestaat van presentatrices en columnisten die helpen de drammerige boodschap over te brengen. Een daarvan moet Volkskrantcolumniste Sheila Sitalsing zijn. Zij verkondigde dat de regering zich in de discussie laf toont en dat premier Rutte de oorzaak is van het pro-pietprotest. VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff vond dat er voortaan maar geen vergunning moest worden gegeven voor demonstraties bij Sinterklaasintochten en kon op een hagel van protest rekenen waaronder van jongetje Jetten van D’66. Ook Jesse Klaver staat aan de kant van KOZP.

De polarisatie rond Zwarte Piet lijkt een waterscheiding te zijn tussen gezond verstand en absolutisme. Bij degenen met gezond verstand wordt gezien dat driekwart van de Nederlandse bevolking tegen de demonstraties is en dat het verhaal van KOZP dun en drammerig is. Aan de andere zijde valt vooral de anti-racismebeweging en de verabsolutering van rechten te zien. Daarbij valt niet veel gezond verstand waar te nemen. Volgens onderzoek is Nederland een van de minst racistische landen ter wereld. Dat is een heel ander beeld dan de anti-racisten de Nederlandse bevolking voorhouden. Als je dat verder onderzoekt blijkt die beweging te leunen op uit Amerika geïmporteerd gedachtegoed en jargon dat als je tunneldenker bent ineens ook op Nederland blijkt te passen. Nederlandse media en linkse politici gaan daarin te gemakkelijk mee. Dat is niet alleen omdat ze dol zijn op slachtofferverhalen, maar ook te laf zijn om vanuit gezond verstand indringende vragen te stellen. Dat kan immers bij de tunneldenkers als racistisch over komen.

Nederland heeft een probleem. Dat is niet Zwarte Piet. Zwarte Piet is een van de strijdtonelen die door anti-racisten werd uitgekozen om voor een verondersteld probleem royale publiciteit te krijgen. Het probleem zelf is vele malen breder. In feite gaat het om de vraag in hoeverre minderheden tegemoet moeten worden gekomen door het opgeven van delen van de eigen cultuur. Tegen dat opgeven bestaat veel verzet waar te weinig erkenning voor is. Integendeel, verzet is racistisch, xenofoob, islamofoob, discriminerend en komt vooral van hooligans. Sitalsing heeft gelijk als ze stelt dat de regering  “zouteloos en laf” is.

Dat is de regering, maar niet in de zin die Sitalsing noemt. Achtereenvolgende regeringen hebben nagelaten de polarisering te beteugelen door het aanmoedigen van gezond verstand. En de regering is niet het enige instituut dat nalatigheid kan worden verweten bij het weerstand bieden aan tunneldenkende narcisten die de wereld kwaadaardig verdelen in vriend en vijand.

De waarheid is dat de hele anti-racismebeweging in zijn vele verschijningsvormen gebaseerd is op de redeloze angst voor een gevaar dat in de praktijk nauwelijks blijkt te bestaan. Die angst is besmettelijk en verblindend en berooft veel mensen, zoals Hamming, van hun gezond verstand. Tegemoetkomen helpt echter niet. Die angst zal telkens weer nieuwe onderwerpen vinden waarop ze kan worden geprojecteerd. Die angst zal tekens weer nieuwe vijanden vinden.