Moet Arnold Grunberg niet hoognodig zelf naar een psychiater?

                                                                       

Grunberg wil wel de psychiater voor Wilders en de zijnen betalen

De zaterdag is voor mij al heel lang een feestdag. Vroeger omdat de agenda voor die dag niets of alleen maar leuke dingen bevatte, tegenwoordig omdat ik in pyjama nog voor het middaguur twee kranten door kan worstelen. Ik voel medelijden met degenen die denken dat het lezen van kranten ouderwets is en die nu moeizaam hun kostje op internet bij elkaar moeten scharrelen. Wie breed en veelzijdig geïnformeerd wil worden heeft de krant nodig. De wereld en de samenleving praten tegen je via de kranten. Het is alleen jammer dat je niets terug kunt zeggen dan via een verlate brief die meestal door de opinieredactie zal worden geweigerd. Vanmorgen riep ik na het lezen van  zijn artikel in de NRC spontaan dat Arnold Grunberg nodig naar de psychiater moet. Gelukkig heb ik mijn blog als ventiel want anders zou ik tot maandag spijt voelen dat ik al weer niet via een ingezonden brief gereageerd heb.

Arnold Grunberg baarde opzien met zijn voetnoot in deVolkskrant van 31 mei. Annabel Nanninga, bekend om haar cynische en in bijtende humor verpakte commentaren op het dagelijks nieuws, moet van Grunberg naar de psychiater omdat ze een slecht of niet behandelde agressiestoornis heeft. Vandaag mag hij in de opiniekatern van de NRC dat nog eens uitvoerig uitleggen. Zijn ‘beschavingsmissie’ eindigt als volgt:

“Of deze (agressie pl)therapie door de verzekering zal worden vergoed is mij niet bekend, maar ik ben bereid de kosten voor de eerste twee jaar voor de heer Wilders en de zijnen op me te nemen."

Zoals zovelen die menen dat iemand een psychiater nodig heeft, onderkent ook Grunberg niet dat er een steekje bij hem los zit. De psychiater zou hem wat mij betreft naar een chirurgisch neuroloog dienen te sturen, want ik vermoed dat er bij hem iets aan de hand is in de verbinding tussen beide hersenhelften. Hij ziet maar één deel van de realiteit en kan die niet in verbinding brengen met een ander deel van de realiteit. Een beschaving die zijn problemen niet oplost zal in toenemende mate te maken krijgen met mensen die steeds harder de werkelijkheid benoemen voor wegkijkers. De opinieredactie van de NRC behoort daartoe en het is niet voor het eerst dat ik dat zeg. Gelukkig bevat de krant verder het nodige tegengif. Op pagina 29 snapte motiedeskundige Nelleke Nicolai de angst voor moslims heel goed. Maar nog mooier vind ik het verhaal  van Yahya Gaier, Marokkaans immigrant en van het ‘ nieuwe realisme’ (pagina 35):

"De moslimgemeenschap in Nederland houdt zichzelf na zestig jaar nog steeds gevangen in taboes, schaamte en schijnheiligheid. Zo kweek je mensen die die vatbaar zijn voor extremisme". 

en  

“Dan had ik misschien ook een baard laten staan en was ik stoere teksten over Macolm X gaan roepen. We hebben niet geleerd ons verlies te nemen. Het wordt verpakt als trots, maar het is een gevoel van minderwaardigheid. Jihadisten gebruiken de islam als harnas daartegen. Onze kern is niet heel, onze ziel is versnipperd”.

Yahya Gaier vond een manier om zichzelf te genezen. Maar zijn visie wijst er op dat heel wat lotgenoten wel een psychiater kunnen gebruiken. Om ‘je verlies te kunnen nemen’ moet je leren te rouwen, zegt emotiedeskundige Nelleke Nicolai op pagina 29.

Mooi hoe verschillende verhalen elkaar aanvullen en een ander verhaal door de mand zakt. Met Wilders zet Grunberg miljoenen mensen weg die van hem vanwege een verkeerde mening naar de psychiater moeten. Martin Sommer heeft daar in de Volkskrant vandaag een goed verhaal over, maar dat is voor het dagblog van morgen.