 |
| Zullen ze dat over tien jaar ook nog roepen? |
Het is vandaag ‘Wereldvluchtelingendag’. Geen feestdag,
zolang er vluchtelingen komen is dat een teken dat het ergens niet goed gaat op
de wereld. Op heel veel plaatsen gaat het niet goed en tegenwoordig geldt dat
vooral voor de tribale islamitische wereld. Velen zien daar geen toekomst meer
voor zichzelf en hun kinderen. Voor een aantal vluchtelingen is vluchten dan
ook eigenlijk het ‘nieuwe emigreren’.
Als we Vluchtelingenwerk Nederland moeten geloven heeft iedere
vluchteling een kapotgeschoten huis achtergelaten en een barre tocht achter de
rug om in een veilig land aan te kunnen komen. Het is voor een belangrijk deel propaganda die tot doel
heeft om de acceptatie van vluchtelingen in onze samenleving te vergroten. Wie
er met zijn neus boven op zit, weet wel beter. Anders dan in de jaren negentig
toen het overwegend om vluchtelingen ging die wegens vervolging in hun land een
goed heenkomen moesten zoeken, zijn de meeste vluchtelingen nu ‘gelukszoekers’. Dat
mag je in Nederland eigenlijk niet hardop zeggen. Maar ik ben van het ‘nieuwe
realisme’, een in Nederland vervolgde
groep, waarvan het stemgeluid wordt onderdrukt met verwensingen en
verdachtmakingen.
Ik heb goede getuigen voor mijn conclusies. Over sommigen
moet ik zwijgen omdat ze zich op een kwetsbare positie bevinden en hun baan
niet in gevaar willen brengen. Mijn beste getuigen bevinden zich echter onder
de groep van vluchtelingen uit de jaren negentig die zich afvragen of Europa
‘gek’ is geworden. Als geen ander kunnen zij beoordelen wie onvermijdelijke
redenen heeft om te vluchten.
Van de stroom van vluchtelingen die de woelingen in de
wereld veroorzaakt, zijn het de best gepositioneerden die Europa weten te
bereiken. Ze hebben voldoende geld en zijn goed geïnformeerd. Ze trekken naar
een beperkt aantal landen in Noord-West Europa, waar de voorzieningen en het
sociale klimaat het gunstigst zijn. Ze weten dat je zodra je de grens met
Europa hebt weten over te steken je volgehangen bent met rechten. Je krijgt
zelfs een gratis advocaat toegevoegd om die rechten te behartigen. Zodra de
media belangstelling voor je hebben roep je dat de asielopvang een
teleurstellend zootje is, maar dat je hier bent gekomen om iets te betekenen
voor het nieuwe vaderland. Laten we over tien jaar, in 2026, nog eens naar hen
kijken.
Een van de ‘oude’ vluchtelingen gaf me het advies om de
nieuwe vluchtelingen bij aankomst te voorzien van een boek met foto’s van
gaybars, zoenende homo’s, meisjes met korte rokjes en een naveltruitje, naaktstranden,
geëmancipeerde vrouwen met een stevig decolleté, door immigratie verpauperde
buurten als toekomstige huisvesting en protesten tegen het grote aantal
vluchtelingen. “Daar willen ze hun kinderen niet mee groot brengen”, verzekerde
ze me, “die willen snel weer terug”. Ik vermeld het omdat het vrij nauwkeurig
aangeeft welk probleem we in huis halen.
Maar eerst even iets anders. Ik heb niets tegen goed
geïntegreerde immigranten. Ik ken er genoeg om te kunnen beweren dat ze hier
een goed leven hebben en genieten van de vrijheden die ons land biedt. Je kunt
je afvragen hoeveel uit de stroom die ons land binnenkomt daar over tien jaar
bij zal horen. Een minderheid, voorspel ik. Een groot deel blijft hangen in de
eigen cultuur en religie en heeft behoefte om de eigen sociale omgeving aan te
passen aan wat ze thuis gewend waren. Met hen komt de islam en de politieke islam mee en de
nagestuurde imams zullen integratie afraden omdat die strijdig is met het islamitisch
geloof.
De Oost-Europese Visegrádgroep van landen die de islam
buiten de deur willen houden heeft geleerd van wat er in Europa mis ging. In
Europa zelf wil het maar niet doordringen dat de leer van de islam volledig in
strijd is met grondwettelijke bepalingen en mensenrechten. Precies de
bepalingen waarop vluchtelingen zich beroepen bij aankomst en waarvan een groot
deel over tien jaar zal zeggen dat ze in strijd zijn met hun geloof.
De Volkskrant liet vandaag vanwege 'wereldvluchtelingendag' het menselijk gezicht van vluchtelingen zien. Hoeveel mensen zullen bij het lezen beseffen dat er maar één kant van de medaille wordt getoond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten