Inspiratie voor mijn dagblog vond ik vandaag in een artikel
in de Volkskrant. Botte Jellema, journalist en gay vindt het maar niks dat bij
de aanslag op Charlie Hebdo het Damplein helemaal vol liep met achttienduizend
mensen en dat bij de herdenking voor de moord op de lhbt’rs in Orlando op
datzelfde plein slechts tweehonderd mensen aanwezig waren. Nederland is nog
niet klaar wat de acceptatie van een andere seksuele geaardheid betreft, is
zijn boodschap en hij onderbouwt dat met een aantal voorbeelden die nogal wat
discriminatie zichtbaar maakt.
Hij heeft gelijk. Na de aanslag op Charlie Hebdo haastte
nagenoeg iedere hoogwaardigheidsbekleder zich met een potlood naar een plek
waar hij zichtbaar was en zijn stem gehoord kon worden. Kranten gingen zich te
buiten in de verdediging van het vrije woord en vandaag moeten we het doen met
een artikel van een journalist die zelf gay is en ons op pijnlijke wijze aan
herinnert dat, anders dan bij Charlie Hebdo, er maar weinigen op Orlando
reageren met de boodschap dat de wereld zich eens moet gaan bekommeren om de
slechte positie van lhbt’rs in grote delen van de wereld en ook nog in
Nederland.
Botte Jellema beschrijft in zijn artikel de verhuizing uit
de Indische Buurt in Amsterdam omdat hij het na zeven jaar zat was om zijn
geaardheid daar te moeten verbergen om problemen te voorkomen. ‘Hij kan geen ‘racisme’
roepen om degenen die discrimineren is staat van beschuldiging te stellen. Hij
is Noord-Europees wit en dat is tegenwoordig op zich al verdacht. En daarmee is
de aanloop naar het onderwerp dat ik aan de orde wil stellen voltooid. We gaan
even etnisch profileren.
Als Orlando één ding heeft zichtbaar gemaakt, is dat wel de
omzichtigheid waarmee de islam als broedstoof voor homofobie uit de wind wordt
gehouden. In Iran wordt je er voor opgehangen, in
Etnocentrische profilatie is de huidige mode waarbij het lage
‘kikvorsperspectief’ centraal staat. Veel lucht en weinig aarde, de horizon is
dichtbij en begrenst het zicht. In het ‘kivorsperspectief’ wordt de eigen
cultuur overgewaardeerd en andere culturen negatief beoordeeld. Het is het
perspectief waar bijvoorbeeld rapper Typhoon zich op beroept. Hij ziet een
klein stukje en mist het grote geheel. Als hij het grote geheel had gezien zou
hij meer begrip hebben getoond voor wat hem overkwam en zijn lotgenoten hebben
opgeroepen om zich eindelijk eens normaal te gedragen. Het ‘vogelperspectief’ (ook wel 'helicopterview'genoemd) geeft een ander zicht op de werkelijkheid. De verabsolutering van het ‘kikvorsperspectief’
leidt tot een agressieve verdediging van de eigen waarheid en van het recht om ‘anders’
te zijn. Om dat laatste is het me te doen. Dat recht om ‘anders’ te zijn. De
door de partij DENK gemunte kreet: ‘wen er maar aan’, is steeds vaker te horen
en ik zie die ontwikkeling als een bedreiging. Het leidt tot het naast elkaar bestaan verschillende 'waarheden' en tot segregatie.
Het kijken naar de samenleving vanuit een beperkt perspectief
en dat als waarheid opdringen, ontkent in feite de rechten van anderen. Vanwege
die ontkenning verhuisde Belleman uit de Indische Buurt. We laten het gebeuren.
We maken er geen groot probleem van. Dat zouden we wel moeten doen.
Het grote plaatje, het vogelperspectief, is dat we allemaal
onszelf mogen zijn mits we dat recht ook van anderen erkennen. Dat grote
plaatje wordt verdrongen door het etnocentrische perspectief en eigenlijk door
onze onjuiste toepassing van tolerantie. Tolerantie moet stoppen waar het
intolerantie ontmoet. Dat heeft niets met ‘racisme’ te maken. De acceptatie van
lhbt’rs is daarbij een soort lakmoesproef.
Het motto van vandaag is al weer: #je suis gay
Geen opmerkingen:
Een reactie posten