 |
| en daarom snap ik weinig van Nederland |
Volgens de laatste
gegevens bedraagt de instroom van allochtonen bij de politie ongeveer tien
procent. Afgezet tegen het landelijk percentage allochtonen is dat zo slecht
nog niet. Dat er zich ondanks dat een tekort voordoet heeft te maken met de
hoge uitval. Politiechef Erik Akerboom vertelde gisteren in Nieuwsuur dat hij met
het oog op een bredere diversiteit bij de politie naar een instroompercentage
van vijfentwintig procent streeft. Ik nam aan dat hij zo hoog gaat zitten in de
hoop op meer ‘blijvers’.
In Nieuwsuur van 22 juni ontving presentator Twan Huys de
nog bijna hagelnieuwe politiechef Erik Akerboom en onderworp hem als een inquisiteur aan een
kruisverhoor. Waarom lukt het de politie al langdurig niet om op straat een
divers gezicht te laten zien en ligt dat soms aan de blanke dominantie in het
politiekorps?, waren zo’n beetje de vragen van Twan Huys. Akerboom bleef
onverstoorbaar diplomatieke antwoorden geven. Bij dit nieuwsitem kreeg de
kijker een gekleurde versie van de situatie voorgeschoteld. De vraag waarom
allochtonen vaak weer de politie verlaten werd middels een ingelast interview
eenzijdig beantwoord. Blanke agenten maken veel makkelijker promotie mocht een
vetrokken ex-politieman zeggen. Dat is een halve waarheid.
Twan Huys is niet mijn favoriete presentator bij Nieuwsuur.
Zijn blik op de wereld is sterk gekleurd door de jaren die hij als
correspondent in Washington en New York verbleef. Het ‘racismedebat’ heeft in
Amerika echter een geheel eigen achtergrond en geschiedenis die niet zomaar op de
Nederlandse situatie kan worden geplakt. Dat lijkt Huys echter voortdurend te
doen. Ook bij dit nieuwsitem krijgt de blanke politieman eenzijdig de schuld,
zijn allochtonen het slachtoffer en doet de leiding niet genoeg haar best.
Akerboom liet zich in een hoek drukken door de bevooroordeelde presentator.
Nieuwsuur is niet van het ‘nieuwe realisme’. Ze toont een
wensbeeld en een eenzijdige visie op de realiteit. Daarmee draagt de
staatsomroep niet bij aan een gewenste oplossing van de problemen.
De politiewereld staat bekend om zijn harde interne cultuur.
Wie daar niet in mee kan komen, redt het niet. Precies daar schuilt het
probleem waar allochtone nieuwkomers bij de politie tegen aan lopen. Heel veel
van die nieuwkomers zijn feitelijk onvoldoende geïntegreerd om te kunnen slagen
bij de politie. Degenen die het wel gered hebben zouden een rolmodel moeten
zijn bij de werving van nieuwe allochtone agenten.
Het probleem wordt veroorzaakt door hardnekkige culturele
verschillen. Allochtonen zijn veel meer dan autochtonen gevoelig voor eer en
reputatie. In een harde cultuur maakt ze dat kwetsbaar. Ze zijn sneller op hun
teentjes getrapt of voelen zich eerder achtergesteld. Een goede analyse wordt
zelden gemaakt. Allochtonen leggen de oorzaak bij hun ‘allochtoon’ zijn waarbij
kleur en etniciteit volgens hen een rol zouden spelen. Dat het probleem wordt
veroorzaakt door een andere cultuur en de daar aan verbonden gevoeligheden
wordt weggerationaliseerd.
Een politieagent die met cultureel bepaalde gevoeligheden reageert,
valt snel uit de boot. Dat heeft een gevolg voor vertrouwen, taaktoewijzing en
promotie. De neiging om voor het eigen tekortschieten een externe verklaring te
zoeken, is groot. “Het wordt me niet gegund”, is het gevoel van miskenning.
De situatie bij de politie kan als exemplarisch worden
gezien voor allochtonen die het ook elders in de beroepensfeer niet redden. Het
cultureel ‘anders’ zijn zorgt op de werkvloer regelmatig voor ongelukken. Die komen het vaakst voor waar sprake is van een harde cultuur.
Voor de Twan Huysen van deze wereld, zou het cultureel ‘anders’
zijn er niet toe mogen doen. De blanke politieman zou in dat model een beter
mens moeten worden dan hij kan zijn. En met dat (marxistisch) model groeien we
steeds verder van een werkzame oplossing af. Integreren vanaf de vroegste jeugd
is de oplossing voor allochtonen die een volwaardig en geaccepteerd lid van de
samenleving willen worden. Zonder culturele integratie zullen de problemen en spanningen in
de samenleving alleen maar blijven toenemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten