 |
| In het verblindend licht van de racisme-beschuldiging bevriezen we |
Het ging vanmorgen meteen al fout toen ik de Volkskrant van
de mat pakte en de voorpagina zag. Mijn verzetshouding was al tot grote hoogte
gegroeid toen ik de krant op de keukentafel uitspreidde met het vaste voornemen
om me niet door de Volkskrant de oren te laten wassen.
En het ging zo goed. Gisteravond was ik redelijk tevreden over
de genuanceerde wijze waarop het NOS-journaal inging op de ophef die was
veroorzaakt door een rapper die een keer tegen een politiecontrole aanliep. Als
hij even had nagedacht zou hij het begrepen hebben, want actieve controles van
de politie dienen ook zijn eigen veiligheid. Maar nee. Het narcistische
jongetje riep ‘racisme’ en bracht daarmee het hele land in beweging.
Had mevrouw Simons daar op zitten wachten? Geflankeerd door
twee ‘Denkers’ schoof ze aan bij de ophef om haar eigen racisme-leed voor de
toegesnelde pers te etaleren.
De Volkskrant maakte het vervolgens weer een heel klein
beetje goed. Op pagina 24 krijgt de nog weinig bekende schrijver Celal Altuntasde gelegenheid om wat olie op de golven te werpen. Hij vindt het zorgelijk dat
Sylvana Simons de strategie ‘de vijand van mijn vijand is mijn vriend’ toepast.
En: ‘niet alleen Nederlanders, ook Turken en Marokkanen uiten zich racistisch
tegenover andere groepen’. In zijn verdere betoog toont hij aan dat niemand
zich er op kan beroepen geen vooringenomen beelden van andere groepen te
hebben. Het is universeel dat we discrimineren.
Dat artikel van Celal Altuntas had wat mij betreft op de
voorpagina gemoeten. Het is de juiste aanpak om de ophef wat tot bedaren te
brengen.
Maar ja, de Volkskrant moet kranten verkopen en denkt er kennelijk
niet over na dat ze met de uitvergroting van een mini-gebeurtenis op de
voorpagina bijdraagt aan het verder opstoken van het vuurtje dat door de
schrijver Celal Altuntas zowel ‘multiculturele crisis’ als ‘discriminatiecrisis’
wordt genoemd. Boven ons gestelden als Rutte, Asscher en Samson dragen niet bij
aan een gezonde kijk op de zaak. Impliciet of expliciet stellen ze rapper Typhoon
in het gelijk, al blijft de bijval voor mevrouw Simons (geen vriend van) uit.
Het is een bekend verschijnsel dat wanneer de politie een
verdachte het vuur aan de schenen legt, deze ondanks zijn onschuld zal bekennen.
Als je er bij de Nederlandse bevolking maar blijft inhameren dat ze
racisten zijn, zal een groot aantal daarvan de neiging hebben om te ‘bekennen’
en op zoek gaan naar voorbeelden die dat bevestigen. Rutte, Asscher en Samsom
doen dat bijvoorbeeld en zijn zo als rolmodellen het baken voor de ‘gewetensvolle’
maar niet erg nadenkenden onder ons die met triomfgevoel door de ‘racismeroepers’
op het schild worden gehesen.
Bij een ernstige beschuldiging (en racisme is dat) bevriezen
de meeste mensen want je reputatie wordt er ernstig door aangetast. Die
bevriezing schakelt het gezonde verstand uit. Het beïnvloedt je gedrag. Je kunt
gaan overcompenseren door te bewijzen dat je geen ‘racist’ bent door op jouw
beurt een fanatieke racismebestrijder te worden..
In Engeland (o.a. in Manchester en Nottingham) heeft de
angst om van racisme of discriminatie beschuldigd te worden geleid tot het
wegkijken bij grote schandalen. In feite gebeurt dat ook al in Nederland. In
het licht van de schijnwerpers bevriezen we als konijntjes, meten ons schuld
aan en zien voorbij aan het feit dat de ‘racismeroepers’ geen haar beter zijn
dan degenen die ze beschuldigen. Zo wordt een subversief standpunt ten onrechte dominant.
Maar gelukkig hebben we op pagina 23 Celal
Altuntas nog voor degenen die zich niet gek willen laten maken. We discrimineren allemaal, en allemaal worden we gediscrimineerd. In een ander blog wil ik daar nog eens uitgebreid op ingaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten