Armand
Girbes, hoofd van de intensive care-afdeling van het VU Medisch Centrum in
Amsterdam, sprak in een podcast over zijn waarneming dat coronapatiënten op
zijn IC-afdeling voornamelijk bestaan uit niet-westerse patiënten die het
Nederlands slecht beheersen.
Wilders
twitterde hierover: "Dus behandelingen en operaties van Henk en Ingrid
met kanker, hartfalen of andere ziektes worden weer uitgesteld omdat de ic's
vooral bezet worden door Mohammed en Fatima die onze taal niet spreken en lak
hebben aan de regels?
Die tweet
leidde tot een storm van verontwaardiging in voornamelijk politiek correcte
kringen.
PvdA-voorman
Lodewijk Asscher reageerde als volgt: "Dat je over de rug van mensen
die op de intensive care liggen nog verdeeldheid probeert te zaaien.
Racistische drek. Elke dag werken Henk, Ingrid, Mohammed
en Fatima zich een slag in de rondte in onze ziekenhuizen. Voor álle
patiënten.”
De tweet van
Wilders kan als ongenuanceerd worden bestempeld, maar is in essentie niet
onwaar. Dat geldt niet voor de reactie van Asscher. Hij veroordeelt het
zaaien van verdeeldheid als racistische drek. In feite verzet hij zich daarmee
tegen het bij de naam noemen van de dingen die voor bepaalde minderheden niet
zo aardig zijn. Volgens de typering van Michael
J. Sandel (The Tyranny of Merit) is het de verkeerde meritocratische stijl
die zich vanaf de jaren zestig ontwikkelde en die liever minderheden beschermt
en tegelijk neerkijkt op laagopgeleide autochtonen. Uitgerekend de geschiedenis
van de PvdA is daar een overtuigend bewijs van die stelling. Ook in de media
overheerst deze meritocratische stijl die we hier ook wel als ‘politieke correctheid’
kennen. Sandel ziet het als oorzaak van de polarisatie.
Van Asscher
hadden we ook mogen verwachten dat juist hij prudent zou omgaan met het begrip
racisme. Hij lijkt wat dat betreft op Grunberg
die Marokkanen als de nieuwe joden ziet.
Helemaal in
de fout gaat Asscher met zijn bewering: Elke dag werken Henk, Ingrid,
Mohammed en Fatima zich een slag in de rondte in onze ziekenhuizen. Voor álle
patiënten.” Asscher gaat hier uit van een misleidende voorstelling van
zaken. Het klopt wel wat Henk en Ingrid betreft. Die staan in de frontlinie van
de pandemie. Mohammed en Fatima ontbreken daar nagenoeg volledig. Ik
heb daar al eens eerder op gewezen. Een rekensom kan de omvang hiervan zichtbaar
maken. Er zijn ca. 180.000 verpleegkundigen geregistreerd. Gemakshalve stel ik
dat op 170.000. Dat is bij 17.000.000 inwoners 10.000 verpleegkundigen op
1.000.000 inwoners. Het aandeel van islamgelovigen bedraagt in Nederland ongeveer
1.000.000. Er zouden dus 10.000 islamitische verpleegkundigen kunnen zijn. Die
zijn er helemaal niet. Binnen islamitische gemeenschappen is verpleegkunde geen
glamerous beroep. Het verplegen van niet-gelovigen wordt al dan niet ten rechte
als haram beschouwd.
We missen op
deze wijze tienduizend verpleegkundigen in Nederland. Daarbij kan ook worden
gewezen op het gebrek aan wederkerigheid. Vanuit niet-westerse allochtone
kringen wordt volop beroep gedaan op medische zorg en vaak is de beste zorg ze
nog niet goed genoeg. Er bestaat ook wantrouwen onder allochtonen of zij wel de juiste behandeling
krijgen.
In de
Volkskrant (13-10-20) mocht de journaliste Ellen de Visser een analyse maken van de sociaal-economische
achtergronden van de coronapandemie onder niet-westerse allochtonen. Ze
gebruikten daar slechts één (bevoordeelde) bron voor, de huisarts Maria van den
Muijsenberg. In de laatste alinea ‘jamaart’ deze de culturele verschillen met
een verwijzing naar de Staphorsters. Kennelijk wordt de eigen krant niet goed gelezen. (nb. Kennelijk is
het krantenartikel teruggetrokken, ik kan het niet meer vinden op de site van
de Volkskrant.)
Een week
eerder had de Volkskrant een interview
met imam Elforkani. Deze wees uitdrukkelijk naar de (‘tribale’ pl) schaamtecultuur
die een rol speelt bij de grote verspreiding van corona onder niet-westerse
allochtonen en noemt ook de complottheorieën die onder de jongeren populair
zijn. Als sociaal-economische oorzaken al een rol spelen zouden die ook moeten
gelden voor autochtonen in vergelijkbare omstandigheden. Daar is niet echt
sprake van, dus moet cultuur wel een hoofdrol spelen. Dezelfde cultuur die
handen aan het bed niet ziet zitten.
Hoogste tijd dat we inzetten op cultuurverandering bij niet-westerse allochtonen