“Wen er maar aan” is de slogan van de partij DENK. Arnon Grunberg valt ze op zijn eigen wijze bij in de Volkskrant van dit weekend. We kunnen maar beter aan die terreuraanslagen wennen dan een burgeroorlog riskeren, zegt hij in zijn dagelijkse voetnoot. Die opmerking komt niet uit de lucht vallen. Verschillende deskundigen achten een burgeroorlog niet uitgesloten. Nog een paar van die aanslagen en de vlam schiet in de pan, is hun mening.
In dezelfde Volkskrant wordt de minister van buitenlandse zaken van Polen, Mariusz Blaszczak, geciteerd. Die wijt de aanslag in Nice aan de jaren van ‘multicultibeleid’ en politieke correctheid van de EU-leiders. In plaats van tranen vergieten en marsen te organiseren, zouden ze de burgers beter moeten beschermen. Dat het vertrouwen in overheden wereldwijd daalt zag ik goed verwoord door Laurent Chambon in het AD. De al jarenlang in ons land verblijvende Fransman is voor het eerst bang voor een burgeroorlog. Heel treffend is zijn zin: “De illusie dat onze leiders de wereld beter snappen dan wij, ben ik kwijt”. Die zin is treffend omdat hij denk ik verwoordt wat heel veel mensen voelen of aanvoelen.
De multicrisis in de wereld wordt naar mijn mening veroorzaakt door de steeds groter wordende kloof tussen morele waarden en juridische uitgangspunten. Dat gold bijvoorbeeld voor de bankencrisis. Wat moreel verwerpelijk was, werd juridisch gesanctioneerd omdat de wetten het niet expliciet uitsloten. Hetzelfde geldt min of meer voor de acceptatie en de facilitatie van de islam in Europa als beleid.
Een religie als de islam die terroristen eert met martelaarschap en hen een prominente plaats in het paradijs belooft, is moreel verwerpelijk. Zo’n zestig procent van de in Europa verblijvende moslims houden er wat dat betreft andere morele oordelen op na. Ze stellen een strijdbare islam op prijs en beoordelen aanslagen in het ethisch kader dat het doel de middelen heiligt.
Terwijl een overgroot deel van de Europese bevolking de islam niet ziet zitten, sanctioneert de nationale en Europese wetgeving de aanwezigheid van de islam op grond van het beginsel van vrijheid van godsdienst. Hier botsen morele waarden met juridische waarden en die kloof lijkt onoverbrugbaar. De angst voor burgeroorlog zoals Laurent Chambon die verwoordde in het AD zou goed kunnen voortkomen uit de gedachte dat alleen een burgeroorlog de kloof zou kunnen dichten omdat de overheden in dat opzicht nalatig zijn.
In Europa en zeker ook in Nederland is die burgeroorlog in feite al in aanleg aanwezig, maar nog niet tot uitbarsting gekomen. De oorlog in aanleg is zichtbaar in ons parlement als we kijken naar de twee opponenten Pechtold en Wilders. Pechtold ziet zijn elitaire missie voor een geglobaliseerde wereld bedreigd en benoemt Wilders als zijn ultieme vijand die het land als de rattenvanger van Hamelen naar de ondergang leidt. De islam is daarbij de grote splijtzwam. Wat Pechtold en de zijnen niet zien is dat de islam op opportunistische wijze gebruikt maakt van allerlei wettelijke rechten om verwerpelijke morele waarden te introduceren en geaccepteerd te krijgen. Wie daar de wenkbrauwen bij fronst is in de ogen van de islam en Pechtold xenofoob, islamofoob, racistisch en behept met onderbuikgevoelens. De islam streeft strafbaarheid van religiekritiek na en een opmerkelijk verzet blijft uit. De piketpaaltjes die de overheid zou moeten slaan, zijn niet zichtbaar. Morele waarden ontspruiten aan het gezond verstand en hebben niets te maken met juridische spitsvondigheden.
Columnist Paul Brill komt in de Volkskrant al aardig ver. ‘De overheid waarborgt de veiligheid onvoldoende’, is de kop boven zijn column. Hij bepleit een harde houding ten opzichte van IS, maar heeft niet de illusie dat extremistische en antiwesterse vormen en gedachten zullen ophouden te bestaan als IS zou zijn weggevaagd. Brill ontwijkt de laatste logische stap. De islam zelf is het probleem en zal niet ophouden met haar missie om de wereld voor Allah te veroveren tot ze gedwongen wordt die missie op te geven. De verabsolutering van hoogstaande juridische normen zoals de mensenrechten staan daarbij nog in de weg en daar dient een oplossing voor te worden gevonden. De islam zelf vormt de bedreiging die onschadelijk moet worden gemaakt.
3 opmerkingen:
Beste Peter,
Ik zie je deze positie regelmatig innemen, maar ik vind hem een beetje lafjes, want hij is abstract. "Schaf de vrijheid van religie voor de Islam af". Dat is net zoiets als "schaf de Islam af". Of "schaf regenbuien af". Je schaft godsdienstvrijheid niet af voor een religie. Je schaft hem af voor een staat. Dus dan schrijf je "Schaf godsdienstvrijheid af voor Nederland".
Maar wat is nu echt je oplossing? Ik kan me niet voorstellen dat we dit hele probleem oplossen met een extra wetje erbij (alleen maar een nieuw "juridisch uitgangspunt"). Dat heeft in het verleden nooit een deuk in een pakje boter geslagen; dan gaan moslims "ondergronds" hun religie beleven.
Teken de maatschappij eens uit over 25 jaar als jij jouw visie zou kunnen implementeren? Wat heb je dan gedaan? Is het dan opgelost?
Ik denk dat het maatschappelijke probleem nog veel groter is dan jij hem schetst. De bevolking heeft niet alleen opgegeven te geloven in de Pechtolds van deze wereld. Ook de hardliners zijn hun krediet verloren.
Aanslag in Nice? Gooien we "voor straf" een week lang een paar bommen extra op Syrie... en dat is dan het antwoord.
De politici luisteren wel degelijk naar het volk: ze volgen het schouderophalen omdat dat blijkbaar het enige antwoord is dat we nog hebben.
Arian Prins, het is minder abstract dan het lijkt.
De uitsluiting van de islam van de vrijheid van godsdienst, heeft meerdere effecten. Het is een signaal aan de bevolking van Nederland en een signaal aan de moslimbevolking.
Meer praktisch is het stoppen van het faciliteren van de islam met islamitisch onderwijs, de bouw van moskeeën en subsidie voor allerlei activiteiten. Liefdadigheidsinstellingen verliezen belastingfaciliteiten voor giften.
De islam zelf wordt niet afgeschaft, maar geconfronteerd met het signaal dat de huidige islam niet acceptabel is. Haatpredikers kunnen worden vervolgd omdat hun uitingen niet meer onder de vrijheid van godsdienst vallen.
Peter,
Onze politici zijn veroordeeld om beslissingen te nemen die praktisch uitvoerbaar zijn aan de ene kant en die onze fundamentele waarden niet treden aan de andere kant. Binnen dat bereik moeten ze het waarmaken. Populisten ge-/misbruiken dit vaak om ze gebrek aan daadkracht te verwijten.
Ik vraag me ernstig af of jouw ideeen beide toetsen kan doorstaan. En dan hebben we het uiteindelijk over 'een signaal afgeven'. Een ander woord daarvoor is 'symboolpolitiek' en dat woord kun je weer vertalen in 'onmacht'.
Ik kan me dit in de praktijk alleen maar voorstellen in een soort stalinistische staat. Het oude USSR of het huidige China waar Religie's alleen kunnen bestaan als ze zich ernstig laten reguleren door de overheid. Daar moet jij als Republikein (met hoofdletter R) toch niets van kunnen willen hebben?
Een citaat van Jefferson komt me binnen: Those who would give up essential Liberty, to purchase a little temporary Safety, deserve neither Liberty nor Safety.
Een reactie posten