 |
| Ze gebruikt 'racisme' als wapen |
De kop komt uit de Volkskrant van vandaag. Het vraagteken
heb ik er aan toegevoegd. Het artikel dat de kop draagt is van de hand van de filosoof Stephan Huijboom. Uit het brede palet van kritiek op mevrouw Simons selecteert
hij een patroon dat volgens hem dominant is in de discussie. Het betreft de
kritiek op haar weigering om stelling te kiezen in het Armeense genocidedebat.
Niks aan de hand, legt de filosoof ons uit. Ook de PvdA en Rutte bewandelden
die diplomatieke weg al eerder en daar ontstond geen ophef over. In het verloop
van het artikel prijst hij DENK voor het weer op de kaart zetten van ‘racisme’
nu ‘links’ het er op dat punt bij laat zitten.
Het is niet de eerste keer dat ik me afvraag hoe de redactie
van Opinie & Debat bijdragen selecteert. Deze is volstrekt onder de maat. Het
is een doelredenering en die constatering is ongeveer het ergste verwijt dat een filosoof
kan overkomen. Hem kan worden verweten dat hij niet op zoek is naar de
waarheid, maar er een construeert. De redactie draagt zo bij aan het vergroten
van de verwarring door slecht beargumenteerde beweringen toe te laten waarin
appels en peren worden vergeleken. Mevrouw Simons is geen minister-president
die op diplomatie is aangewezen, noch een politieke partij die vanwege de
Turkse kiezersgunst de waarheid in het midden laat. Een ethische beschouwing
over de keuzes die Rutte en de PvdA hebben gemaakt zou een aanzienlijk
interessanter artikel hebben opgeleverd, want die keuzes vormen een onderdeel
van het probleem waar we mee zitten. De waarheid wordt steeds afhankelijker van
belangen en het vermijden van gekwetstheid bij diegenen die de waarheid niet
wensen te erkennen.
Huijboom (nogal omstreden) juicht het toe dat ‘racisme’ weer op de kaart wordt
gezet. Natuurlijk mag hij dat, maar een beetje onderbouwing zou aardig zijn
geweest. Hij veronderstelt ‘racisme’ als vanzelfsprekend en sluit zich zo aan
bij hoogleraarse Halleh Ghorashi (UvA) die in dezelfde Volkskrant al eerder
mocht beweren dat Nederland racistisch is.
Ik zou graag de stelling verdedigen dat minderheidsgroepen
overgevoelig zijn en de racismekaart als wapen gebruiken om een meer dominante
positie in de discussie te verwerven. Het is vals spel. Als mijn buren verderop
in de straat zich te buiten gaan aan asociaal gedrag en Jansen heten, mag ik
daar onbelemmerd kritisch over zijn. Maar o wee als ze licht of donkergetint
zijn. Dan wordt de racismekaart getrokken om zich de kritiek van het lijf te
houden. Dat is wat er in het klein, maar ook in het groot gebeurt.
De racismekaart wordt als wapen gebruikt om zelfkritiek te
ontlopen en de vaak terechte kritiek is diskrediet te brengen. Het is een lange
neus naar de Nederlandse identiteit en verbergt de boodschap: laat ons met rust
en verwijt ons niets. Ook het 'zwartepietendebat' is een onderdeel van het streven anderen de wil op te leggen.
De column van René Cuperus in dezelfde krant (De schok van
Oostenrijk) heeft heel wat meer kwaliteit dan het artikel van Huiboom. Ik zit
alleen met de laatste zin: “De conclusie: extremisme en alarmisme gedijen als
het midden het laat afweten”. Ik weet niet zeker wat hij daarmee bedoelt. Als
hij wil zeggen dat het geglobaliseerde wereldbeeld van een middenpartij als D’66
door velen als extreem en bedreigend wordt ervaren, ben ik het helemaal met hem
eens.
Naar ‘Sylvana’ (het is een merknaam geworden) kunnen we
beter niet luisteren. Wat zij als waar ziet hangt te veel van de omstandigheden
af en haar strijd tegen racisme is verdacht. In Nederland zijn degenen die ons van racisme beschuldigen de ambassadeurs van Allochtonië
Geen opmerkingen:
Een reactie posten