 |
| De plichten krijgen weer belangstelling van politici |
De motie om de Armeense genocide te
erkennen, ligt al meer dan een jaar klaar in de Duitse Bondsdag. Merkel heeft
de behandeling een jaar weten uit te stellen. Maar vandaag ging de kogel door
de kerk. Duitsland erkent dat er sprake is geweest van genocide.
De bondsdag nam de motie aan
ondanks dat sprake was van intimidatie door de regering van Turkije en ondanks
het hevige verzet van de gecombineerde Turkse organisaties in Duitsland. De
boodschap van de Duitse partijen is duidelijk. Een goede Duitser erkent de
genocide en dat zouden de Duitse Turken eigenlijk ook moeten doen.
Dat de Duitse Turken aan zo’n
oproep gehoor zouden geven, kunnen we natuurlijk wel vergeten. Na vandaag telt
Duitsland 3.5 miljoen boze Turken die ondanks
al hun inspanningen hun zin niet hebben gekregen. Hun sterk etnocentrisme waar
nu ook boosheid aan toegevoegd is, zal blijvend verhinderen dat ze zich meer
Duits dan Turks voelen.
Turkije spant zich meer dan andere
landen in om de 35 miljoen over Europa uitgezwermde Turken aan hun land van
afkomst te binden. Europese Turken worden nog steeds opgeroepen voor de dienstplicht
in hun land. Bij verkiezingen in Turkije stemmen ze mee en het Turkse Diyanet
bindt ze aan de Turkse opvattingen van de islam. ()
Tal van Turkse organisaties dragen bij aan de sterke sociale controle onder
Turken die het Turks zijn bewaken.
De motie van de Duitse Bondsdag is
een symbool voor de veranderende houding in Europa. De slecht verlopende
integratie wekt zorgen en veroorzaakt geleidelijk een hardere opstelling ten
opzichte van minderheidsgroepen. Veel te laat. Het gedoogbeleid en de
tegemoetkomendheid hebben minderheidsgroepen in staat gesteld om vast te houden
aan hun cultuur en leefwijze en bij gedragen aan het versterken van hun
organisaties. Dat heeft er toe geleid dat minderheidsgroepen steeds luider hun
eigen plaats binnen de samenleving opeisen. De strijdkreten bestaan uit ‘racisme’
en discriminatie’, beschuldigingen waarvan ze hebben geleerd dat die menigeen
in zijn schulp doet terug kruipen.
De multiculturele samenleving is
ontaard in een archipel en de Europese samenlevingen versnipperen. De strijd om
integratie is nagenoeg verloren en dat is mede dankzij de Europese multiculturele
idealisten en naïeve instituties.
De Duitse motie trekt nu een grens
en agendeert daarmee de strijd voor de komende decennia. Duitsland buigt niet meer. Die strijd heb ik al
eerder aangeduid als: ‘integreren of gediscrimineerd worden’. De strijd zal
heftig worden, maar we kunnen in ieder geval zeggen dat die begonnen is.
2 opmerkingen:
Het is de schuld van Abraham, die in de bijbel Thora en Koran ook wel benoemd wordt.
Wou zijn zoon vermoorden en castreerde zichzelf en doodde de trouwe schaap toch.
Of zoiets..
Een reactie posten