De Deense bevolking was geschokt toen in een documentaire
onweerlegbaar werd aangetoond dat imams met dubbele tong spreken. Dat gold ook
voor imams van moskeeën die als gematigd bekend stonden. Imams hebben voor de
buitenwereld een positief verhaal over de islam. Wie echter binnen een moskee
zijn oor te luisteren legt, hoort een heel ander verhaal. Om dat verschil bloot
te leggen, maakten de documentairemakers gebruik van een undercover-infiltratie
waarbij verborgen camera’s werden gebruikt.
Gister (23-11-2016)
was een samenvatting van de Deense documentaire te zien in het
VARA-programma Zembla onder de titel ‘Undercover in de Deense moskee’. Er
werden acht moskeeën bezocht. Voorafgaande aan de infiltratie werden ze onder
valse voorwendselen gevraagd mee te werken aan een interview over de positie
van de islam in Denemarken. Vier moskeeën werkten daar aan mee. Die interviews
gaven een uitsluitend positief beeld te zien van de islam. Natuurlijk waren de geïnterviewden
vóór democratie, niet tegen integratie, moesten moslims de Deense wetten
respecteren, hadden vrouwen heel veel rechten binnen de islam en waren man en
vrouw gelijk. Critici spreken in dit verband wel over de ‘islam light’ die als propagandistisch
gezicht aan de buitenwereld wordt getoond.
De Deense dissidente ex-imam Ahmed Akkari was de inspirator
voor de documentaire. Hij schreef een boek waarin hij uit de school klapte en
waarschuwde dat moskeeën de integratie belemmeren, met dubbele tong spreken en
de onderdrukking van vrouwen legitimeren. Hij was vooral bezorgd over de
talloze moslims en moslima’s die in feite een Europese islam willen, maar geen
gehoor vinden. Volgens ex-imam Akkari is de islam een ideologisch systeem dat
mensen onderdrukt en beweert dat ze daar gelukkiger van worden.
De twee infiltranten bouwden eerst een vertrouwensrelatie op
met de leiding van de moskee en begonnen daarna vragen voor te leggen.
Bijvoorbeeld: “Een Deense vriendin heeft
me uitgenodigd om op haar verjaarsfeestje te komen, mag ik daar naar toe gaan?”.
Antwoord: “Liever niet en het hoeft
ook helemaal niet. Tegenwoordig wonen er meer dan voldoende moslims in
Denemarken en onder hen kan je vrienden vinden.” Een andere vraag: “Mogen kinderen worden geslagen?”. Antwoord:
“Ja dat mag en moet soms, bijvoorbeeld
als ze niet willen bidden”. Er wordt wel bij gezegd dat ze niet zo hard
mogen worden geslagen dat ze iets breken of iets anders dat ernstig is oplopen.
“Ik kan werk krijgen,
maar daar werken mannen en vrouwen wel door elkaar, mag ik daar werken?” Antwoord:
“Nee, dat mag natuurlijk niet. Het is
tegen de wil van Allah”.
De meest onthullende scènes volgden op het verhaal dat de
vrouw aan de imams voorlegde. Mijn man
slaat me. Nu heb ik niet meer zo’n zin in gemeenschap. Zijn familie heeft een
tweede vrouw voor hem gevonden. Moet ik daar mee akkoord gaan of is het een
reden voor scheiding?” Er was maar één imam die slaan niet zo geweldig
vond. Allemaal raden ze het echter af om aangifte te doen van huiselijk geweld.
“Wij zijn geen Denen, we zijn moslims”. Het
weigeren van gemeenschap werd stellig veroordeeld. Een vrouw mag nooit weigeren
als een man zin heeft. Het is een man toegestaan om meerdere vrouwen te hebben,
ook daar kan niet tegen worden geprotesteerd. Uiteindelijk verzocht de vrouw de
shariaraad een uitspraak te willen doen over haar scheidingsverzoek. Dat werd
unaniem afgewezen. De sharia erkent de aangevoerde motieven niet als reden tot
echtscheiding.
De in het geheim gefilmde scènes werden later voorgelegd aan degenen die eerder onder valse voorwendselen
waren geïnterviewd. Bij het verhaal van de vrouw die werd geslagen en wilde
scheiden was een van hen maar heel kort verbouwereerd en had al snel een
antwoord. Wat de vrouw meemaakte was een soort therapie om haar huwelijk te
redden!
Ik had al eerder via andere kanalen kennis genomen van de
inhoud van de Deense documentaire. De uitzending schokte me niet en niet alleen
daarom. Insiders en critici wijzen al heel lang op de leugenachtige presentatie
van de islam. Het is geen schaamte die imams en moskeebestuurders er toe brengt
om een propagandistisch beeld van de islam naar buiten te brengen. Het is
bewust beleid en de betrokkenen worden er in getraind om de islam te
presenteren met voor de westerse bevolking aanvaardbare termen. “De
islam is vrede”, is
bijvoorbeeld zo’n veelgehoorde leugen. De uitspraak is waar in de zin dat vrede
het einddoel is van de utopische islamitische ideologie. Hij is onwaar omdat de
islam voor het bereiken van die vrede geweld en bloedvergieten niet uitsluit en
het is onwaar omdat voor het handhaven van die vrede alleen al de twijfel of de
islam de juiste weg is genadeloos wordt afgestraft. Dat is de dagelijkse gang
van zaken in Iran en Saoedi-Arabië.
Ik word er vaak treurig van wanneer ik zie dat bestuurders,
journalisten en politici de propagandistische voorstelling van zaken slikken en
zelfs op hun beurt gaan verkondigen. In goed vertrouwen gaan ze er van uit dat
imams, moskeebestuurders en adviseurs zoals Maurits
Berger het ware verhaal vertellen. Dat ze worden belazerd komt niet bij ze
op. De naïviteit van bestuurders, journalisten en politici gaat in feite ten
koste van heel veel moslims en moslima’s die er van worden weerhouden om binnen
de Nederlandse wetgeving hun recht te zoeken. Vanuit de islam wordt het zoeken
naar recht alleen maar aangemoedigd als er aanklachten kunnen worden ingediend
tegen vijanden van de islam. Heel veel moslima’s zitten opgesloten in
afschuwelijke huwelijken omdat hun familie op islamitische gronden tegen
scheiding is.
Ik moet denken aan een andere documentaire die recent (22-11-2016)
is uitgezonden. Het gaat over de 16-jarige Afghaanse Sonita die haar ouders als bruid willen
verkopen om zo het geld bij elkaar te brengen dat haar broer nodig heeft om een
bruidsschat te betalen voor het huwelijk dat hij wil aangaan. Sonita verzet
zich daar tegen in raps, maar twijfelt ook of ze zich uit onmacht en/of solidariteit
er niet bij neer moet leggen. De documentaire heeft een gelukkig einde als ze
de gelegenheid krijgt om naar Amerika te vluchten.
Het Westen heeft een taak. Red moslims die echt in vrede willen leven van de fundamentele
islam. Laat ze niet in de steek. En natuurlijk heb ik nog een boek voor u. Een
boek geschreven door het Deense echtpaar Karen Jespersen en Ralf Pittelkow.
Titel: ‘Islamisten en Naïvisten’. De
Nederlandse vertaling is van 2007. Een schokkend en onthullend boek dat bewijst dat niet iedereen
naïef is. Ook daar heeft de islam een oplossing voor. Als u liever naïef blijft,
bent u tenminste niet ‘islamofoob’. Er
zijn mensen die zich daarmee gelukkig prijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten