Asscher maakt van machteloosheid een deugd

                                                                            

“Zwarte Piet is zwart, daarom noemen we hem Zwarte Piet”. Dat was het realistische commentaar van onze minister-president Rutte. Maar in de discussie over de kleur van de medewerkers van de Sint, heeft hij geen enkel gezag. De uitkomst van de discussie wordt bepaald in de Grachtengordels van de grote steden en in het Gooi. Nu RTL heeft besloten dat ze alleen roetveegpieten in het gezelschap van de goedheiligman laat zien, lijkt dit de maat te worden waarmee tegemoet wordt gekomen aan een kleine minderheid die een onschuldig symbool misbruikt om Nederland zijn relatief bescheiden slavernijverleden in te peperen.

De roetveegpiet is een gênante oplossing waarbij in de ogen van het anti-ZwartePietfront wat vegen roet de blanke supremacy van de witte mens nog steeds laat zien. Ook de nieuwe generatie gelovige kinderen zal er van in de war raken. Levend in huizen zonder schoorsteen dwong hun ouders ze te vertellen dat Zwarte Piet een sleutel heeft die op alle sloten past. Nu moeten ze de uitleg weer aanpassen vanwege de vraag hoe de nieuwe Zwarte Piet dan aan zijn roetvegen komt.

‘Laten we een de minderheid tegemoet komen, dat kunnen we aan’, liet Lodewijk Asscher (PvdA) via het programma DWDD weten en gaf daarmee aan dat hij van zijn machteloosheid een deugd wilde maken. Dom en dat niet alleen omdat hij daarmee weer een aantal potentiële PvdA-stemmers buiten de Randstad kwijt raakt. Het is niet de eerste knieval die de PvdA maakt voor de eisen uit de multiculturele wereld en dat heeft de PvdA-aanhang buiten de Randstad al behoorlijk uitgedund.

Het was dus politiek onverstandig van Asscher om zich met deze discussie te bemoeien. Het was echter nog heel wat onverstandiger van deze beoogde politiek leider van de PvdA om machteloosheid als deugd te verkopen. Zesentachtig (86) procent van de inwoners van Nederland wenst Zwarte Piet te behouden, ziet daar geen racisme in en wenst ook niet te wijken voor de bezwaren van een kleine minderheid. Dat is een percentage dat een politicus zonder al te grote schade ronduit kan verdedigen. Die kans liet Asscher schieten en hij koos voor de zes procent die in Zwarte Piet een symbool van racisme ziet.

Misschien ziet Asscher het persoonlijk anders, maar hij koos er voor om publiek zijn machteloosheid in deze discussie om te zetten in een laffe deugd. Hij gunt een agressieve minderheid met dubieuze claims een overwinning en roept ons op om zijn voorbeeld te volgen. Hij had kunnen zeggen dat het projecteren van racisme op de figuur van Zwarte Piet hem niet verstandig leek. Dat zou van moed en leiderschap hebben getuigd.

De felheid waarmee de discussie over de kleur van Zwarte Piet wordt gevoerd kan gezien worden als een teken dat het over heel wat meer gaat dan kleur als steen des aanstoots. Het gaat in feite om de vraag hoe Nederland met minderheden omgaat, hoe Nederland tegen integratie aankijkt en hoeveel respect van nieuwkomers mag worden verwacht voor de tradities en cultuur van het land waarin ze terecht zijn gekomen. Dat is in feite het grote onderwerp dat de bevolking van Nederland bezig houdt en waarin ze zich machteloos voelt omdat de politiek correcte media, politiek correcte menswetenschappers en de politiek correcte politici de beleving van minderheden serieuzer nemen dan verstandig is omdat het hen dwingt de bezwaren van het grootste deel van de bevolking te veroordelen vanwege ‘onderbuikgevoelens’ en ‘populisme’.

Ook de linkse Asscher heeft een onderbuik en die vertelt hem dat het in zijn kringen veiliger is om politiek correct te zijn. Hij leeft en ademt in een omgeving die zich politiek correct ideologisch heeft afgescheiden van een grote meerderheid onder de bevolking. Het is de kring die minderheden een wijde toegang geeft voor hun wensen en bezwaren en de belangen die daar achter zitten.

De politiek correcte meute dwingt ons te leven met ‘waarheden’ die door het gezonde verstand niet meer worden herkend. Het gezonde verstand wordt begraven onder ideologisch opgetuigde waarheidsconstructies ten behoeve van minderheden. Als een minister oproept om dat maar te aanvaarden en dat als deugd verkoopt, is dat de publieke begrafenis van het gezonde verstand. Het veroorzaakt machteloosheid onder een groot deel van de bevolking die niet mee mag doen omdat alleen politieke correctheid deugt en we politici hebben die de moed missen om hun gezond verstand te gebruiken.

Impliciet geeft Asscher toe dat Zwarte Piet een racistisch symbool is en plaats moet maken voor een roetveegpiet die politiek correct gewogen ermee door kan. Terwijl de begrafenis van het gezonde verstand voorbijtrekt en Sylvana Simons geDenkbloemen heeft meegebracht om het afscheid te vieren, maken minderheden gesterkt door hun succes zich op om te domineren en het land aan te passen aan hun wensen en belangen. Hun lange tenen helpen daarbij.