De media in Nederland zijn slecht voor mijn gezondheid

                                                                   

Soms kan ik het niet laten. Als via mijn venster op de wereld, ons televisie-apparaat, er weer eens dingen te zien en te horen vallen die me niet bevallen, heb ik de neiging om luid en bozig commentaar te geven. Gisteravond was het weer eens zover. Kijkend naar het programma ‘Kansen pakken, kansenkrijgen’, zat ik aanvankelijk te genieten van het succes van een aantal Nederlanders met een niet-westerse achtergrond. Dankzij de keuzen van hun ouders en hun eigen doorzettingsvermogen waren ze er in geslaagd om hun droom via een goede opleiding en prima baan te realiseren. Ze vormen het bewijs dat het kan en het tegenbewijs dat hen door racisme en discriminatie het succes onthouden wordt. Ik begon pas te fulmineren toen een van hen een leraar Maatschappijleer op een licht gemengde school in zijn klas werd gefilmd. Wat hij zijn klas stond te vertellen was regelrechte indoctrinatie en ik ergerde me nog het meest aan leerlingen die zijn betoog kritiekloos beaamden. (Later leerde ik dat betrokkene Lofti Abdel Hamid heet en regelmatig in de Vokskrant publiceert)

Vanmorgen was het weer raak. In de Volkskrant neemt columniste Harriëtte Duurvoort het op voor haar ‘sister’ Sylvana Simons. ‘Sylvana is integer’ luidt de kop en “Ik zou het toejuichen als Denk de moed had zich op de échte verbinding te richten waar Sylvia het over heeft.”, staat er verderop in haar tekst. Sylvia wordt geportretteerd als een parel tussen de zwijnen, want Duurvoort moet niet veel van Denk hebben. Duurvoort vraagt zich niet af wat Sylvia deed besluiten om in de Denk-trein te stappen. Integendeel, ze schrijft: “Het zou prachtig zijn als Sylvana de wind eronder zou hebben bij Denk”. Een kansloze gedachte natuurlijk. Al bij haar eerste optreden bleek mevrouw Simons het ‘Denk-jargon’ al snel onder de knie te hebben gekregen en had ze even geen mening over de Turkse genocide op Armeniërs. Simons is weliswaar verbaal begaafd, maar laat het intellectueel volstrekt afweten door haar onvermogen kwesties van meerdere kanten te bekijken. Ze kent maar één kant van het verhaal en wil de mensen die op dezelfde manier in het leven staan een stem geven omdat ze niet zouden worden gehoord.

Tja, de mensen die sinds de jaren tachtig van zich lieten horen werden weggezet als racistisch, xenofoob en islamofoob. Denk en mevrouw Simons draaien dat deuntje nog steeds af. Het is allemaal de schuld van de Nederlanders.

DENK vertegenwoordigt vooral mensen die mentaal nog in hunthuisland leven. Die hun schotel als navelstreng gebruiken, die alleen (slecht) Nederlands spreken als het niet anders kan en die de toekomst van hun kinderen in de weg staan omdat ze het aanleren van de Nederlandse taal over laten aan het onderwijs en hun kinderen daarnaast voorzien van negatieve gevoelens over het land waar ze wonen.

Het kan anders. Het programma ‘Kansen pakken, kansen krijgen’ liet dat zien. Ik raakte bijna ontroerd van de ouders die wel inzagen hoe ze hun kinderen verder konden helpen en daar hun levensdoel van maakten.

Laten Denk en mevrouw Simons die verhalen nu eens gebruiken om hun allochtone achterban de goede kant uit te sturen. Dat zal niet gebeuren. Denk is tegen integratie en heeft een islam-agenda. Benieuwd hoe mevrouw Simons zich daar in de toekomst zal uit weten te praten. Integer?, kom mevrouw Duurvoort, u zou beter moeten weten.