Wie geen kranten leest, en dat zijn er steeds meer, mist
veel. Als verwoed nieuwsgaarder lees ik kranten met enige distantie. Nieuws en
opinies voeden mijn kijk op de wereld en dat wereldbeeld wordt op zijn beurt
weer het filter om nieuws en opinies een plaats te geven.
Soms blijven dingen bij mij doorzeuren. Dat geldt voor het interview
(Volkskrant 20 mei) met UvA-hoogleraar ‘Diversiteit en integratie’ (let op de
volgorde) de Iraans-Nederlandse Halleh Ghorashi. “Nederlanders kunnen niet
langer ontkennen racistisch te zijn”, luidt de kop boven het artikel waarin ze
het opneemt voor DENK. Deze hoogleraarse leidt studenten en promovendi op en
wordt betaald uit de onderwijsbegroting. Ze geeft half bestuurlijk, politiek en
leidinggevend Nederland cursus in theedrinken en inclusief denken. Ook dat
levert weer aardig wat geld op waarmee ze docenten kan aanstellen. Ik heb daar
moeite mee en behoorlijk ook.
Waarom zijn er geen hoogleraren in Nederland die met
minderheidsgroepen gaan theedrinken en hen leren inclusief te denken. Het is
éénrichtingsverkeer en Halleh Ghorashi heeft een goed bestaan gevonden in het
beschuldigen van de autochtone bevolking en anderen daarin op te leiden. Ik
snap haar wel. Het verbindingsmodel dat ze voorstaat werkt niet. Omdat het niet
werkt moet er een oorzaak worden gevonden. Die lag natuurlijk voor het oprapen.
Racistisch Nederland. In haar boek ‘Culturele diversiteit, Nederlandse
identiteit en democratisch burgerschap’ (wel een mond vol, hè) neemt ze het op
voor de mislukte PvdA-minister Ella Vogelaar. Ze was de enige die het echt
begreep. (pagina 125-126). Nu ga ik speculeren. Het zou wel eens kunnen zijn dat Ghorashi een van
de belangrijkste adviseurs is geweest van deze minister en haar mislukking nu
aan de verkeerde oorzaken wijt: de racisten. Ik vermoed dat ik er niet ver naast zit.
De beschuldiging van racisme is een belangrijk wapen
geworden in handen van minderheidsgroepen. Ze stuwen de discussie daarmee in
een extreme richting waarbij hun slachtofferschap ons voor de voeten wordt
geworpen. Het is een gebaar met nogal ongezonde trekjes waaraan een eendimensionale
aan ten grondslag ligt. In eigen ziel wordt niet gekeken. Slachtofferisme is het
nieuwe hedonisme. Het wakkert polarisatie aan en leidt tot een ernstige vorm
van politieke correctheid. Dat laatste ontleen ik aan de column van Derk Jan
Eppink in de Volkskrant van vandaag. Hij laat met tal van voorbeelden zien hoe
op Amerikaanse universiteiten de zaak uit de hand loopt en voorspelt dat dit
ons ook te wachten staat. Een voorbeeld: op een van de muren van een
universiteit in Atlanta had een nachtelijke onverlaat de naam ‘TRUMP’ gekalkt.
Er volgde een demonstratie van ontstelde studenten die dit als ‘micro-agressie’
zagen. Ze eisten meer 'veilige plaatsen'.Vervolgens veroordeelde de rector van de universiteit de daad als ‘intimidatie’.
Over een aantal jaren zullen wij allemaal gedwongen zijn om kritiek in te
slikken om uit naam van de tolerantie te zwijgen, voorspelt Eppink.
En al bladerend in de Volkskrant vond ik één van de oorzaken
van de toenemende polarisatie. NTR-directeur Paul Römer, verklaart aan de hand
van het vertrek van hoofdpiet Eric Muiswinkel dat de omroep geen moreel kompas
is. We volgen de discussie in het land. “De samenleving moet maar uitmaken of
Piet racistisch is”, laat hij optekenen. Het is exemplarisch. Ineens begreep ik hoe opiniërend en politiek
Nederland nauwelijks positie meer kiest omdat het tegen hen kan worden
gebruikt. Gezond verstand wordt vervangen door veilige neutraliteit.
De samenleving mag het uitvechten. In zulke situaties winnen
de slechteriken (en dat zijn niet de 'racisten').
2 opmerkingen:
In je vorige artikel wijs je er op dat Van der Steur en Asscher de samenleving een handje helpen door de goeden/de zwakken een positief publiciteitskontje te geven. Ze laten de samenleving zo niet aan zichzelf over. Ze participeren, denk ik dat ze zouden zeggen.
Ik vind dat ze als ministers de samenleving het moeten laten uitzoeken en niet op deze manier moeten meedoen.
Maar die Paul Römer die je noemt is geen minister, die is van de media. De media bestaat voornamelijk uit mensen die in maakbaarheid geloven, althans dat geloof ik dan weer over hun. Maar ik kan niet anders dan verder gaan vanuit het punt waar ik ben. Dat geloven in de macht van de media is natuurlijk heel populair bij die lui. Ze hebben wel gelijk in zo verre dat ik heel veel mensen hun geloofsartikelen zie herhalen. “Ja, het is de macht van de media hé”, als ik dan vraag, en wat vind je zelf? dan vind nagenoeg iedereen dat hij/zij niet bij die domme mediageleide massa hoort. Hoe zit dat nou? Jouw eerste alinea gaat hier ook over. Zijn wij allemaal afhankelijke media slaven? Ik krijg ook steeds meer de neiging om niet meer te lezen en op te houden met de discussie. Maar dan ineens weer wordt het me te gortig wat ik lees (had ik niet moeten doen) en klim ik (in de pen) op het toetsenbord, en stampen maar.
Ik vind dat je een goede analyse geeft, vooral in de alinea over, waarom er geen hoogleraren zijn die met minderheden ‘inclusief denken’ gaan leren.
Mijn antwoord is dat dat wel zou kunnen maar dat men bij moslims op moeilijkheden zou stuiten. Daarom kijk ik met grote belangstelling naar het samengaan van Islamitische en andere allochtonen. Inclusief denken botst met hun Tawhid en Oemma (goddelijke, geestelijke en sociale eenheid) concepten die de basis van hun identiteit en loyaliteit vormen. Zij hebben de eenheid en inclusiviteit in zich en geloven dat zij dat aan ons moeten leren. Die media oelewappers geloven dat ook en zeggen dat ‘het van twee kanten moet komen’ en vinden dat wij (de witnederlanders vooral dan hé) van onze kant ons open moet stellen daarvoor. Zucht zucht zucht.
Ik zie het soms helemaal niet meer zitten peter.
Ad Rek, Ik was er niet zo van gecharmeerd dat Asscher en van der Steur daar waren. Het kabinet communiceert verschillende houdingen waarin de tegenstellingen tussen PvdA en VVD zichtbaar worden. Ik ga er van uit dat de media het overheidsbeleid volgen, beide kanten laten zien (de ene kant wat meer dan de andere) en geen keuze maken. Er is geen leidend idee meer, alles wordt omstreden en dat leidt tot verwarring en polarisatie.
Ook bij mij zijn er dagen dat ik het liefst de gordijnen sluit en de buitenwereld buiten houd. Maar ik ben dit blog juist begonnen om mijn bezorgdheid en ongenoegen te ventileren. Als een soort therapie!
Een reactie posten