Vrij Nederland van 12 mei 2016 bevat in de column 'In Den Haag' een gesprek tussen de columnist Aukje Schrijver en een Turkse accountant in spé, wiens naam niet vermeld wordt. Hij loopt stage bij een gerenommeerd kantoor en had ook nog twee andere aanbiedingen.
Columnist Aukje vraagt hem hoe hij denkt over de vrijheid van meningsuiting en of hij zich thuis voelt in Nederland. En dan begint het bekende geklaag. Het thuisvoelen wordt je niet gemakkelijk gemaakt. Telkens vragen ze hem weer waar hij vandaan komt, terwijl hij toch gewoon in Den Haag is geboren. Soms, in de trein of metro bijvoorbeeld, wordt hij aangekeken als een potentiële terrorist.
Hij weet niet of hij over tien jaar ook nog in Nederland woont. "Als het zo doorgaat met het in een kwaad daglicht stellen van de hele moslimgemeenschap is hij geneigd om weg te gaan.
Over Turkije en Erdogan is hij meer dan tevreden. Erdogan is een wereldleider die vergeleken kan worden met Obama of Poetin. Ebru Umar was terecht opgepakt, want in Nederland mag je ook niet 'Fuck de Koning' zeggen. Hij denkt dat de Westerse wereld geschokt is door de macht en ontwikkeling van Turkije. Een stevige leider is nodig, kijk maar hoe het Libië verging toen Kadhafi verdwenen was. Chaos! Dan maar liever geen democratie en vrijheid van meningsuiting, dat zijn niet altijd de beste oplossingen voor een land. Turkije hoeft niet bij Europa, het is zelf al machtig genoeg, maar het zou wel meteen het machtigste land van Europa worden. Als hij als Europeaan redeneert, is hij er echter niet voor. De normen en waarden zijn te verschillend, dat gaat niet samen.
In den Haag geboren, maar beslist geen Hagenaar, dacht ik na het lezen. Hij heeft een prima opleiding en goede vooruitzichten als accountant. Maar het zal aan hem gaan knagen. Hij kiest niet wie hij zijn wil, maar overduidelijk is dat zijn identiteit wordt bepaald door het moslim en Turks zijn. Daar ligt zijn loyaliteit. Over vijf jaar zal hij zich ongelukkig voelen in de Nederlandse accountantsomgeving met zijn andere normen en waarden.
Misschien vertrekt hij uiteindelijk naar Turkije. De kans dat hij zich daar thuis voelt, hij spreekt de taal, acht ik eveneens gering. Daar zal hij misschien beseffen dat er meer Nederlandse cultuur onder zijn huid is gekropen dan hij beseft.
Integreren betekent dat je een keuze maakt. Het is een lastige keuze want zijn omgeving zal van hem blijven verlangen dat hij trouw aan Turkije blijft. Zolang migrantengemeenschappen hun oorspronkelijke identiteit blijven koesteren, zullen ze jongeren blijven voortbrengen als deze accountant in spé. Transgrenzers die verdoold raken.
2 opmerkingen:
Leuk idee en initiatief Peter. Ik denk ook dat deze man over een aantal jaren in conflict zal komen. Ook Nederlandse emigranten naar Nieuw Zeeland en Australië kwamen in dat conflict. Ze remigreerden en emigreerden opnieuw. En sommigen niet, dat leidde altijd tot een ongelukkig leven. Juist door geen keuze te maken en de rouw en pijn die daar bij hoort niet te willen doormaken. En dan waren de culturele verschillen nog niet eens zo groot als tussen de Turkse en Nederlandse.
De man zegt: "Een stevige leider is nodig, kijk maar hoe het Libië verging toen Kadhafi verdwenen was. Chaos! Dan maar liever geen democratie en vrijheid van meningsuiting, dat zijn niet altijd de beste oplossingen voor een land."
Daar zit een waarheid in. Een waarheid voor de culturele en psychologische gesteldheid van de mensen daar, die door westerlingen vaak niet gezien en geaccepteerd wordt. Gezien zijn verdediging hiervan zal hij inderdaad de keus wel maken om te vertrekken. Dan zit hij ondertussen van binnen zo in elkaar dat hij in de positie komt van de voorbeelden die ik gaf van Nederlandse emigranten. Hij zou hierop gewezen moeten worden, ... ergens, door iemand, of (weer... puf)door een instantie....
Ad Rek, je voorbeeld van Nederlandse emigranten is een mooie aanvulling op het betoog.
Islamitische landen kunnen vanwege hun als regel tribale cultuur ook volgens mij niet goed functioneren zonder een verlicht despoot
Een reactie posten