‘Ik had het niet moeten zeggen, ik heb er spijt van, ik bied mijn
excuses aan en verklaar dat ik er niets van meende’. Dat was kort samengevat de
diepe buiging van Stef Blok voor de kamerbrede verontwaardiging over zijn
uitspraken over ‘failed states’ en de tot mislukken gedoemde multiculturele
samenleving.
In het debat was Buma (CDA) van mening dat we ons moeten
blijven inzetten voor het slagen van de multiculturele samenleving. Pechtold
was tevreden dat Blok voldeed aan de voorwaarden die D’66 had gesteld. Klaas
Dijkhoff kwam met een larmoyant verhaal waarin enerzijds en anderzijds de kool
en de geit werden gespaard.
Natuurlijk had Stef Blok af moeten treden om de eer aan
zichzelf te houden. Dat had hij misschien ook wel gewild. Gedwongen slikte hij
nu echter alles in. Het optimisme van de multiculturele ideologie moet in stand
blijven en de VVD wilde niet nog eens een minister verliezen.
Iedereen die opgelucht adem had gehaald toen Stef Blok
onverbloemd de waarheid had gesproken, staat nu weer in de kou van de
multiculturele ideologie die niet toestaat dat ongemakkelijke feiten het debat
gaan overheersen. Wie zich nog verbaast dat door de schrijvende en pratende
media de feiten worden toegedekt, dient te beseffen dat ze niets anders doen
dan de dominante politieke lijn volgen en in feite handlangers of aanhangers
van een dominante politieke ideologie zijn. De schijn moet worden opgehouden om
erger te voorkomen. De multiculturele Keizer maakt dagelijks zijn wandeling en
is in staat om Stef Blok diep te laten buigen als hij roept dat de Keizer geen
kleren aan heeft. De mensen die dat ook zien worden eveneens monddood gemaakt
omdat ze xenofoob, racistisch en islamofoob zijn. Op de man spelen is een
geaccepteerde gewoonte geworden in het multiculturele debat.
Wilders verweet Blok geen ruggengraat te hebben. In feite
had hij dat een groot deel van de leden van de Tweede Kamer kunnen verwijten.
Hoeveel daarvan zullen zich informeel op ongeveer dezelfde wijze als Blok
hebben uitgelaten terwijl ze als politicus zich aan de voorgeschreven teksten
houden?
De motie van wantrouwen tegen Blok haalde het niet. Het was
verbazend dat die voluit door de PvdA en SP gesteund werd. De PvdA wil zijn
oorspronkelijke aanhang terug winnen, maar blijft met meel in de mond praten
als het om de multiculturele samenleving gaat. Dat is een spagaat die niet veel
vertrouwen wekt. De SP is kritischer geworden op de multiculturele samenleving,
maar kiest als het er op aan komt voor de bedrieglijke ideologie van de
multiculturele samenleving. Angst om als racistisch te worden weggezet, zal
daarbij een rol spelen. Angst aanjagen is een wapen van de multiculturele
ideologie die velen dwingt om de mond te houden terwijl er alle reden is om
hard op te zeggen wat er aan de hand is.
Het is niet toevallig dat het UWV soft is op het misbruik
van sociale voorzieningen. Honderdduizenden allochtonen maken op allerlei
manieren misbruik van uitkeringen en toeslagen. Er moet voorkomen worden dat
daar grote verontwaardiging over ontstaat die een tegenslag betekent voor het
multiculturele ideaal. Allochtonen komen overwegend uit landen met een tribale
cultuur waarin de overheid alleen geaccepteerd wordt voor zover men daar
profijt van heeft. Leugen en bedrog zijn normaal om dat te bereiken. De
frauderende Polen werden wel geëxposeerd. De verontwaardigde Poolse ambassadeur
had beter kunnen zeggen dat Nederland een relatief klein probleem gebruikte om
een veel groter probleem te verbergen. Bijvoorbeeld het probleem van veel
allochtone jongeren die onderling een cultuurtje in stand houden waarin een
uitkering er is om de vaste lasten te dekken en de zwarte bijverdiensten
noodzakelijk zijn om lol (drugs, drank en gokken) in het leven te kunnen
hebben. Of neem de fraude met huursubsidie. Ook die is verhoudingsgewijs groot
onder allochtonen. Een van de trucs is bijvoorbeeld om wel een islamitisch
huwelijk te sluiten maar geen burgerlijk huwelijk. Een van de partners blijft
dan op papier ergens anders wonen terwijl de andere partner de huursubsidie
int.
De islam is de grootste belanghebbende bij de ideologie van
de multiculturele samenleving. Honderden islamisten zijn dagelijks op weg naar
afspraken met wethouders en burgemeesters, met politiecommandanten, met lokale
en landelijke politici, met schoolhoofden en wijkagenten. Ze zitten in
commissies en adviesraden en een enkeling (Marcouch) wordt zelf burgemeester.
Allochtone columnisten en publicisten nemen Nederland voortdurend de maat.
Allochtone criminelen moeten ‘Nederlanders’ worden genoemd en deviant gedrag
van allochtonen is volgens hen uitsluitend aan het verkeerde Nederlandse beleid
te danken. Ze pushen hun eigen beleid.
Uiteindelijk bukt Blok voor de islamisten, de columnisten en
publicisten die zich eensgezind tegen zijn uitspraken keerden. ‘Religie wint het altijd van politiek’.
Het is de slotconclusie van Shadi Hamid die in zijn boek ‘Temptations
of Power’ de strijd beschrijft tussen islamisten die de sharia willen
invoeren en overheden in landen als Egypte en Jordanië. Omdat de islamisten met
propaganda en misleiding altijd een groot deel van de bevolking op de been
weten te brengen, voelen overheden zich gedwongen om met repressie hun macht te
beperken. Nederland kent geen
vergelijkbare strijd, maar zou zich moeten verzetten tegen de groei van een islamitische en politieke parallelle
samenleving waarin integratie als een verraad aan de islamitische religie wordt
beschouwd. De islam kan immers haar taak, de wereld aan de voeten van Allah
leggen, niet volbrengen als haar
aanhangers echt zouden integreren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten