Het narcisme van de islam wordt onvoldoende herkend

Mohammed Enait, de vlees geworden narcist

                                                                       

Het verschijnsel islam kan op verschillende manieren worden doorgrond. Onderzoek via de geschiedenis, theologie, politiek en geopolitiek, sociologie en sociale psychologie levert genoeg beelden op, maar het plaatsje kan niet compleet zijn zonder de psychologie erbij te betrekken.

De narcistische islam kennen is een stap op de weg naar het herkennen van het verschijnsel islam zoals we dat door het gedrag van moslims en moslima’s hebben leren kennen. De link hierboven (en hieronder) geeft veel kenmerken waar de meeste lezers hun eigen waarnemingen aan kunnen koppelen.

De schrijvers van de koran hebben ons opgezadeld met een Mohammed die zich in alle opzichten kenmerkt door zijn narcisme. De schrijvers van de koran hebben ons (en moslims) opgezadeld met een zichzelf verheerlijkende religie.

Het leven van Mohammed zoals dat beschreven wordt, laat een man zien die nooit iets verkeerd doet en alles en iedereen die hem niet volgt, vernietigt of vernedert. Dat vernietigen is het typische kenmerk van de agressieve narcist. Hij verdraagt niets om zich heen dat in strijd is met zijn zelfbeeld. We herkennen dat bijvoorbeeld in de opvatting van moslims dat kruizen uit hun gezichtsveld moeten worden verwijderd, terwijl ze hun vrouwen uit hoofde van hun religie met hoofdbedekking of erger de publieke ruimte in sturen. Van wederkerigheid is dus geen sprake en dat is kenmerkend voor narcisme.

"Gebrek aan wederkerigheid is het gevolg van een opgeblazen houding. Daarbij passen symptomen zoals grenzen overschrijden, geen rekening met anderen houden en arrogantie."

Narcisme komt voort uit een te laag zelfbeeld en te laag zelfvertrouwen. Door overcompensatie wordt dat gemaskeerd en ontstaat de behoefte om een veilige omgeving te creëren die alleen bereikt kan worden door volledige dominantie.

"Het opblazen is een zelfbeschermende poging om het basale wantrouwen niet te voelen. Het bevat kenmerken als dominantie, eigenliefde en gevoelloosheid."

De islam heeft van narcisme een strategie gemaakt. Moslimkinderen worden opgevoed in narcisme. Hen wordt geleerd dat de islam in alle opzichten superieur is en dat een moslim dat ook is. Alles wat als niet-islamitisch kan worden beschouwd, moet worden verwijderd uit de wereld. In het dagelijks leven voor een moslim in een niet-islamitisch land, leidt dit veelvuldig tot botsingen. In het onderwijs, op de werkplek, in de buurt botst het voortdurend en laat de moslim zich in zijn narcisme kennen. Het streven naar dominantie en het gebrek aan zelfkritiek is altijd weer herkenbaar.

"Bij afstoten passen symptomen zoals een lage frustratietolerantie, de fout bij de ander leggen, minachting en woede."

Die lage frustratietolerantie heeft ook te maken met het narcistische eergevoel dat geen kritiek verdraagt. Als het eergevoel wordt aangetast vergt dat een reactie om te voorkomen dat de reputatie in de gemeenschap wordt aangetast.

Een van de strategieën die bij narcisme behoren is slachtofferschap. Dat is een gewiekste strategie omdat een narcist door manipulatief gedrag altijd medestanders weet te vinden. Verdeeldheid is daarvan het gevolg. We kunnen dat niet alleen in specifieke situaties zien, maar ook in de samenleving als geheel.

Niet iedere moslim of moslima heeft een narcistische persoonlijkheidsstoornis, maar het zijn er wel veel. Het ontbreekt aan kennis en bewustzijn onder de autochtone bevolking om dit gedrag te herkennen en het ontbreekt aan tegenstrategieën om daar mee om te gaan. Toch is het van belang dat dit gedrag wordt herkend. Vooral in het onderwijs, bij de politie, bij uitkeringsinstanties en bij werkgevers is die kennis van het grootste belang. Bij veel beschuldigingen van racisme en discriminatie is immers narcisme de bron.