McCarthy kreeg in
de jaren vijftig van de vorige eeuw bekendheid als de man die de heksenjacht
ontketende op on-Amerikaans gedrag waarbij vooral sympathisanten van het
communisme van de Sovjet-Unie het moesten ontgelden. Het was de tijd waarin een onschuldige ‘linkse’
opmerking je al verdacht kon maken.
In zijn overigens
interessante boek ‘De adem van de grootheid’ (2006) beschrijft Livestro het doen en laten van McCarthy met veel dedain vanwege diens vele anonieme beschuldigingen,
overdrijvingen, demonisering van personen en de duizenden slachtoffers.
De paranoïde McCarthy
was de verpersoonlijking van de Red Scare schrijft Livestro in zijn boek. Bij Livestro zelf lijkt het te
gaan om Nazi Scare. Thierry
Baudet is een van degenen waar hij een verbeten jacht op voert. In een column in de NRC, een van de vele artikelen (in de Volkskrant bijvoorbeeld) waarin hij Baudet als nazi en fascist exposeert, reageert hij
op de vele reacties op het besmeuren van Baudet’s voordeur en stoep. ‘Zo begon het met Fortuyn ook’, schrijven
velen. In zijn NRC-artikel haalt Livestro zijn schouders daarover op. “De
geschiedenis herhaalt zich zelden”, is zijn boodschap. Met die bewering is hij
niet erg standvastig. Later in zijn artikel waarschuwt hij er voor dat
geschiedenis zich kan herhalen, hij gaat zelfs uit van een zekere wetmatigheid.
Zo schrijft hij: “Kritiek op deze standpunten (van Baudet pl) is niet alleen
gerechtvaardigd maar ook bitter noodzakelijk. Juist omdat we weten waar dat toe
leidt”. In het gelinkte Volksartikel haalt hij behalve naar Baudet ook
venijnig uit naar Wierd Duk en Sid Lukkassen. De laatste verzet zich tegen het
cultureel marxisme en wordt door Livestro met een venijnige ‘quilt by association’ als
volgt gedemoniseerd: “Dit is een door Anders Breivik berucht gemaakte theorie,
in Nederland gepopulariseerd door Sid Lukkassen, historicus en VVD-raadslid in
Duiven”.
Livestro’s jacht op
Baudet is niet zonder gevolgen gebleven. In de media, de NRC voorop, is er
steun voor zijn jacht en wordt Baudet gedemoniseerd. Dat geldt uiteraard ook
voor zijn sympathisanten. Wie hem volgt is geen haar beter en verdacht. De
geneigdheid naar fascisme moet worden gezien als on-Nederlands en als een
bedreiging voor de bestaande orde.
Nu heeft Livestro
als klokkenluider voor het ontluikende fascisme en nazisme de tijd wel mee. In
de betwiste orde van gepolariseerd Nederland is de beschuldiging of
verdachtmaking van een nazi te zijn niet ongewoon voor iedereen waardoor
‘links’ zich bedreigd voelt. Livestro stookt dat vuurtje op. Rechts laat zich sinds
kort ook niet onbetuigd en beschuldigt ‘links’ van cultuurmarxisme. De tweede
wereldoorlog wordt opnieuw uitgevochten met verbaal geweld.
De beschuldigen van
‘links’ slaan nergens op. Het minste of geringste is voor links al aanleiding
om te gaan Godwinnen. Ook het door rechts veronderstelde complot onder de naam
‘cultuurmarxisme’ slaat nergens op. Het is een naamgeving voor oeroud menselijk
gedrag dat bijvoorbeeld tot de Franse Revolutie heeft geleid. Aanhangers van
het gedachtegoed van Edmund Burke, waartoe zowel Baudet als Livestro behoren
of behoorden, zien in de Franse Revolutie de bakermat van het communisme.
Wat we zien is de
betwiste orde in de Nederlandse samenleving.
Immigratie,
integratie en islam zijn de belangrijkste onderwerpen die de samenleving
verdelen en de discussie is aan het ontaarden in een vorm van McCarthyisme waarbij
over en weer personen verdacht worden gemaakt en gedemoniseerd met behulp van
(koude)oorlogsretoriek. Het is in feite een armoedige discussie. Eigenlijk is
het geen discussie. Tegenstanders doen een beroep op instincten, angsten en
andere emoties die opgeslagen liggen in het collectief geheugen en nog steeds
niet voldoende lijken te zijn verwerkt.
De betwiste orde
leidt tot steeds meer ruig verbaal geweld. Fortuyn en Wilders werden zelden
nazi’s genoemd. Sinds een paar jaar echter is die beschuldiging nagenoeg
salonfähig geworden en niet alleen meer te vinden in de krochten van het
internet. Livestro doet het in nette bewoordingen als hij insinueert: ‘dat we
allemaal weten waartoe de standpunten van Baudet leiden’. Het is een schop
onder de gordel en leidt tot een verharding in wat een open discussie over de
betwiste orde zou moeten zijn. De mogelijkheid van een open discussie zijn nu
verder weg komen te liggen dan ooit eerder. Partijen zijn doof voor elkaar en
kunnen alleen nog maar schelden en elkaar demoniseren.
Het is de vraag hoe
lang een samenleving kan voortgaan met het op deze wijze betwisten van de
gewenste orde. Met het verdacht maken van mensen omdat ze een andere orde voor
ogen hebben? Aanhangers van de PVV kunnen geen baan meer vinden zodra ze uit de
kast zijn gekomen. De politiek correcte dictatuur werkt als censuur. Op veel
werkplekken in Nederland kun je maar beter zwijgen dan een ongewenst standpunt
innemen. Het is te vergelijken met de sfeer die door het McCarthyisme werd
opgeroepen. Toen ging het over een nauwelijks groot probleem. Nu gaat het om
onderwerpen die mensen in hun existentie raken. We kunnen daarom verwachten dat
het heftiger zal worden en wellicht ooit tot een burgeroorlog zal leiden met de
islam en immigratie als twistpunten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten