Hebben nieuwkomers een minderwaardigheidscomplex?

                                                                 

Gisteren schreef ik over de beeldenstorm die in Nederland tot grote verdeeldheid leidt. Ik beloofde er vandaag op door te gaan. Het wordt iets anders dan u misschien verwacht. Het gaat niet over de beeldenstorm zelf, maar over degenen die met hun activisme de storm veroorzaken.

Een aantal jaren geleden zat ik samen met een bevriende vluchteling in de trein. We hadden geanimeerde gesprekken die soms verstomden als we door het raam naar het voorbijsnellend landschap keken. Tijdens een van die stiltes kreeg mijn vriend ineens een spontane inval. “Peter”, zei hij, “deze trein is wel van jou, maar niet van mij!” Een hele diepe en het kostte me even tijd om de opmerking te doorgronden. Hij beschouwde zichzelf nog niet als mede-eigenaar van Nederland. Als je voldoende zelfvertrouwen hebt, zoals mijn vriend, komt het wel goed. Maar als je dat zelfvertrouwen niet hebt, kunnen er ernstige problemen ontstaan.

Het zijn herkenbare problemen. Als je als nieuweling in een groep terechtkomt die je nog niet kende, zal zelfvertrouwen je helpen om door de groep geaccepteerd te worden. Als je dat zelfvertrouwen niet hebt, blijf je een buitenbeentje. Dat kan nog versterkt worden als je een kleurtje hebt, heel andere waarden en normen gewend bent en de taal niet voldoende beheerst. Als het mis loopt kan de situatie ontstaan dat je je tegen de groep en de (formele en informele) leiders van de groep gaat afzetten. Je kan dan gaan overcompenseren door de oorzaken niet bij jezelf maar in je omgeving te zoeken. Je eis wordt dat de omgeving op jou gaat lijken zodat je je weer veilig kan voelen.

Overcompenseren als gevolg van gebrek aan zelfvertrouwen kent twee wegen. Narcisme is de eerste en daar schreef ik al eens eerder over. Narcisten willen alles vernietigen wat hen niet aanstaat. Het is een van de redenen voor de beeldenstorm. Het minderwaardigheidscomplex is de tweede oplossing. In die hoedanigheid kies je voor slachtofferschap. Overcompensatie kan dan leiden tot beschuldiging en/of vernedering van anderen die mindere mensen zouden zijn dan degene die overcompenseert.

Bij gebrek aan zelfvertrouwen ontstaat de neiging om de omgeving aan te passen aan je behoeften. Hoe meer de omgeving op jou lijkt, des te veiliger je je voelt.

Deze mechanismen zien we alle dagen aan het werk bij de nieuwkomers van Surinaamse/Caraïbische huize en van islamitische huize. Je ziet het in het soms arrogante individueel gedrag, in het groepsgedrag en bij de woordvoerders. Vooral de laatsten moedigen overcompensatie aan en dat leidt niet zelden ook tot agressief gedrag. De eis is dat Nederland moet veranderen, omdat Nederland niet deugt. Volgens de islamitische woordvoerders is Nederland een decadent racistisch land en volgens de woordvoerders van de donkergekleurden is de blanke mens zelfs tot in zijn onderbewustzijn racistisch. Een van de onwenselijke gevolgen daarvan is de getto-vorming.

Vooral voor linkse stromingen zijn het allemaal slachtoffers, want links bestaat bij de gratie van de aanwezigheid van slachtoffers waarvan de noden verlicht moeten worden. De slachtoffers hebben allemaal te maken met 'racisme' of 'discriminatie'. Die beschuldigingen behoren echter tot de afweermechanismen van narcisten en mensen met een minderwaardigheidscomplex. 

Er is maar één oplossing. De formele en informele leiders en spreekbuizen van minderheidsgroepen moeten worden gecorrigeerd. Van mij mag dat hardhandig door ze te exposeren als exploitanten en manipulatoren van overcompensatie. Ze moedigen het aan en veroorzaken zo veel meer problemen voor de Nederlandse samenleving dan wenselijk is.

Het gevolg is achterblijven in welvaart en welzijn die door een goede integratie vanuit zelfvertrouwen beslist in grote mate had kunnen worden voorkomen.