Op een besloten conferentie sprak minister Blok vrijuit over
zijn denkbeelden met betrekking tot de multiculturele samenleving en de grenzen
daarvan. Iemand heeft daar een opname van gemaakt en openbaar gemaakt. Deining alom. In een
geconditioneerde reflex verwierp links Nederland zijn uitspraken en vond dat
Blok zich moest schamen. Eerder vroeg fractievoorzitter
Dijkhoff zich al af of oorlogsvluchtelingen niet moeten worden
teruggestuurd zodra het land weer veilig is. Geen ophef. Trump liet bij zijn
bezoek aan Europa weten dat het met de
omarming van de multiculturele samenleving haar toekomst op het spel zette.
Ophef alom. Ondertussen hebben al aardig wat Europese landen zich afgekeerd van
het Europese verwelkomingsbeleid van vluchtelingen. Dat begon bij de
Visegradlanden, Oostenrijk kiest min of meer hun zijde. Italië is de toestroom
van vluchtelingen zat, Denemarken zet in op een straf integratiebeleid, Engeland
wil grip krijgen op de stroom van migranten, Franse intellectuelen maken zich
zorgen om de islam, Nederland heeft Wilders en gisteren vroeg Martin Sommer
zich in de Volkskrant af of
gezien de bestaande situatie mensenrechten nog wel van deze tijd zijn en ziet
dat ze door velen als bedreiging worden gezien.
Zien we een kantelmoment?
Trump heeft zijn waarschuwing niet teruggenomen. Dat hoeft
hij ook niet. Hij kan er niet toe gedwongen worden. Stef Blok kan wel gedwongen
worden en kwam dan ook ijlings terug op zijn uitspraken. Ze waren slechts
bedoeld als prikkelende statements in een interne discussie en achteraf niet zo
verstandig, zei hij. Erg geloofwaardig is dat niet en het parlement zal hem
daarover wel de oren willen wassen, Pechtold voorop. Dat een minister van een
regering waarvan D’66 onderdeel is, zoiets zegt, is een zeer ernstige inbreuk
op het door D’66 voorgestane beleid. En daar zit een probleem. Net als
GroenLinks vindt D’66 niet dat onze genetische uitrusting problemen heeft met
vreemdelingen, zoals Blok zei. Beter dan Suriname noemen (politiek onhandig)
had Blok kunnen verwijzen naar het voormalige Joegoslavië dat langs etnische en
religieuze lijnen uit elkaar is gevallen.
Rechts Nederland is voor realisme en links Nederland kiest
voor wensbeleid, om maar eens wat te generaliseren. Gedachten als die van Blok
leven breed in de samenleving. Velen maken zich zorgen om de problematiek van
het multiculturalisme en de islam. In de projectie van de huidige situatie naar
de toekomst wordt een exponentiële toename van de problemen verwacht. Trump
benoemde ze. Links Nederland ziet de problemen ook wel, maar tilt er niet al te
zwaar aan. De instroom van migranten is het probleem niet, zegt men bij links.
Het probleem ligt bij de ontvangende samenleving. Minister Blok is nu een
onderdeel van geworden van al die mensen die vinden dat het niet erger moet
worden dan het nu al is. Met het klimaat beleid is dat gelukt. De discussie
over de integratie- en migratieproblematiek is vooralsnog echter een oneindige.
Als rechts op dat terrein wat zegt of oppert, slaat links terug. De polarisatie
houdt de samenleving gevangen in politiek correct wensdenken waarbij de
bevolking van de ontvangende samenleving genetisch moet worden
geherprogrammeerd zodat ze lief en tolerant wordt ten opzichte van
vreemdelingen en de portemonnee trekken. Het Zweedse model.
Naar verwachting zal echter ook in Nederland de zaak gaan kantelen.
De uitspraken van Blok en Dijkhoff vormen signalen dat in de politiek het
realisme groeit en links zal niet nog jaren kunnen volhouden dat realisme een
bewijs van xenofobie en racisme is waarvan de samenleving moet genezen. Het Europese
beleid ten aanzien van migratie is al gekanteld. Europese grenzen gaan dicht. Het
Nederlandse regeringsbeleid tendeert naar de opvatting dat hooguit twintig
procent van alle vluchtelingen dat ook werkelijk is. Het migratiebeleid is
gekanteld, het integratiebeleid nog niet.
In een ander blog verwees ik naar de situatie in Polen. Voor
de eerste wereldoorlog was in Polen nog slechts 68 procent autochtoon Pools.
Rusland, Hongarije en Pruissen begonnen in de door hen bezette gebieden integratiebeleid
waar vooral allochtonen zich tegen verzetten. Het integratieprobleem is
allesbehalve nieuw in Europa.
Het kan geen jaren meer duren voor de uitspraken van de
Rotterdamse Burgemeester Aboutaleb beleid worden. Als het je hier niet bevalt,
als je niet mee wil doen, rot je maar op. Maar daarvoor zullen we ons eerst nog
moeten bezinnen op mensenrechten, zoals Martin Sommer aanbeveelt. Universele
mensenrechten (en vluchtelingenrechten) hebben een lokale uitleg nodig omdat ze
anders grenzeloos zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten