Waarom een plaatje van nonnen op het strand ons laat glimlachen en een boerkini niet

                                                                       

 

Moslimactivisten verspreiden via Facebook foto’s van nonnen aan het strand met de suggestie dat er met twee maten wordt gemeten omdat de boerkini niet geaccepteerd wordt. Andere activisten komen met het verhaal dat de boerkini niets met de islam heeft te maken, maar bedacht is om mensen te beschermen tegen zonnebrand. De uitvindster van de boerkini, een Libanese vrouw uit Australië liet optekenen dat ze het kledingstuk bedacht had om moslima’s de vrijheid te geven om van het strandleven te genieten.

De eerste rel op Corsica ging niet over de boerkini zelf, maar over het feit dat moslims een deel van het strand hadden afgescheiden en daar geen anderen toelieten.

Het koranvers dat de zedige bekleding voorschrijft gaat het eigenlijk over het bedekken van de boezem. Door veel moslima’s wordt het als zodanig geïnterpreteerd en ze zijn te herkennen aan de hoog gesloten bovenkleding. Het hoofdoekje bedekt alleen het haar en is als voorschrift niet in de koran te vinden.

Bij de interpretatie van het koranvers dat zich in eerste instantie richt op de vrouwen van de profeet bedacht ik dat Mohammed als liefhebber van vrouwelijk schoon, nogal jaloers moet zijn geweest. Hij wilde niet dat er ongewenste aandacht aan zijn vrouwen werd besteed. Ik herken dat ook bij moslimmannen die hun vrouwen aan het zicht willen onttrekken omdat ze haar met niemand willen delen, al was het maar door blikken. Een wijze moslim vertelde me eens dat moslims zich moeten onderscheiden in bescheidenheid en niet moeten opvallen. “En wat doet de hoofddoek”, meesmuilde hij, “die trekt juist aandacht”.

Er is wat geks met die boerkini. Op veel plaatsen vragen moslimorganisaties juist om aparte zwemuren voor moslimvrouwen, maar met de boerkini mengen moslimvrouwen zich juist onder het publiek en trekken aandacht. Ik ben redelijk consequent. Ik heb het niet op hoofddoekjes, dus ook niet op andere zedigheidskleding voor moslima’s. Daar is een hele eenvoudige reden voor. Wie zich bedekt omdat het een voorschrift uit de koran is, zal ook de rest van de koran serieus nemen. En daar heb ik een probleem mee. De vrouw met het hoofddoekje of andere zedigheidskleding vertelt me eigenlijk dat ik niet deug omdat ik geen moslim ben en vertelt me bovendien dat ze achter de verzen staat waarin moslims wordt opgedragen om de wereld desnoods met geweld voorAllah te veroveren. Er staan veel onaangename verzen in de koran en in een ander blog heb ik daar al eens een aantal van vermeld.

Ik trek de zedigheidskleding van moslima’s niet primair in de verhouding man-vrouw. Ik zie die kleding op de wijze zoals Erdogan dat eens omschreven heeft: het zijn de vlaggen van de islam.

De moslimactivisten die het nieuws spinnen door foto’s te verspreiden van nonnen aan het strand, hebben in één ding gelijk, ze dragen religieuze kleding, maar daar houdt de vergelijking ook helemaal mee op. Ze gaan er niet mee zwemmen. Ze staan voor een heel ander universum dan de geboerkiniëerde moslima’s. Ze zijn actief in onderwijs, ziekenzorg, charitas, ouderenzorg en wat dies meer zij. Ze vormen op geen enkele manier een bedreiging met hun religie. Ze keren zich niet tegen de samenleving. Integendeel, ze maken zich op heel wat plaatsen nuttig. En als we ze dan een enkele keer zien ontspannen aan het strand, zal dat menigeen een glimlach ontlokken. Het wordt ze gegund.

Hoe vaak glimlachen we tegen moslima’s met een hoofddoek, chador, boerkini, et cetera. Dan moet je toch wel van zeer naïeve, politiek correcte en cultuur-marxistische huize komen. De islam is niet zo maar een religie als andere religies. De islam is juist geprogrammeerd om andere religies te vernietigen. De IS-strijders die terug willen naar de tijd van Mohammed laten aanhangers van andere religies niet leven, tenzij ze nog waarde hebben als slaaf. Precies zo deed Mohammed dat ook.

Veel van de zedig geklede moslima’s weten daar overigens weinig van. Aan hen wordt Mohammed voorgesteld als een prins op een wit paard. Ze doen het –al dan niet vrijwillig- omdat ze een jaloerse man hebben die ze niet voor het hoofd willen stoten én omdat ze deel willen uitmaken van de strijdbare islam die de rest van de wereld aan zich wil onderwerpen.

Verboden op kleding leveren weinig op, kritiek op de islam des te meer.

nb. Wim van Rooy heeft in zijn boek 'Waarover men niet spreekt' een groot aantal uitspraken van imams en bekende moslims opgenomen die er geen misverstand over laten bestaan dat het de ambitie van de islam is om de wereld te overheersen.