Geen verhaal
(wel een foto) van de afgetreden Hennis op de openingspagina van vandaag. Het
verhaal over Hennis heeft moeten wijken voor een juichverhaal over de
succesvolle werving van agenten uit migrantengroepen. Op de bovenrand van de
koppagina een verwijzing naar de column van Heleen Mees met het citaat: “De
meeste kiezers beseffen niet dat een stem op rechts de mond voedt die je bijt.”
In haar column verdedigt Mees de stelling dat de kiezer vanwege diens xenofobie
voor rechts kiest waardoor ‘links’ z’n gang niet kan gaan met het verkleinen
van de inkomensverschillen. De twee meest vreemde artikelen zijn echter te
vinden op de Opinie & Debatpagina waarin een voetballer met Marokkaanse
roots wordt opgeroepen om voor het nationale elftal van Marokko te kiezen. Op
de sportpagina gaat het om dezelfde voetballer, maar nu met een pleidooi om
meer te investeren in Marokkaanse voetballers met een Nederlands paspoort omdat
het goed is voor het Nederlandse elftal. Dat klinkt nogal opportunistisch.
Heleen Mees
Het is maar
een column
van Heleen Mees (plusartikel!). Maar je krijgt natuurlijk geen column in de
Volkskrant als je geen belangwekkende mening hebt. Een verwijzing op de
koppagina geeft het signaal dat het zelfs om een zeer belangwekkende mening
gaat. Mees heeft het fout. Het is niet xenofobie die de kiezer naar rechts
drijft. Het is zijn zorg over de omvangrijke bijwerkingen van het
migratiebeleid zoals dat onder meer zichtbaar wordt in de mislukte integratie.
Daar ligt de belangrijkste reden om links te mijden. ‘Kies voor je centen’,
roept Mees in feite. Maar kennelijk vindt de kiezer dat net even minder
belangrijk. Heeft links dat signaal begrepen? Dat lijkt er voorlopig niet op.
Diversiteitsbeleid is geen rocket science
De uitspraak
van landelijk portefeuillehouder Diversiteit, Peter Slort, is nogal dom. Al borstkloppend
mag hij op zowel de koppagina als twee
binnenpagina’s zijn succes bij de werving van allochtone agenten melden.
Niemand vraagt hem hoe lang ze daarna blijven. Daar zit echter wel het
probleem. Allochtone agenten stromen als regel weer snel uit en
cultuurverschillen zijn de belangrijkste reden. Een zojuist door Minister Blok
vrijgegeven rapport
over de gang van zaken binnen de politie (lezen!), heeft de krant nog niet
gehaald. De conclusies uit dat rapport komen nagenoeg overeen met de conclusies
van het rapport waar Hennis over is gestruikeld. De ‘cando-mentaliteit’ heerst
ook bij de politie. Dat Slort diversiteitsbeleid geen rocket science vindt, wijst op een volkomen onderschatting van de
problemen. Het is immers veel gemakkelijker om een astronaut op de maan te
krijgen dan de integratie te laten slagen. Ik kom er nog eens uitgebreid op
terug.
Maak ons trots, kies voor Marokko
Sofyan
Amrabat moet voor het Marokkaanse elftal gaan spelen, vindt sportverslaggever
Nordin Ghoudani. Het Nederlandse elftal stelt niks meer voor, dus kan je
beter je kansen pakken in Marokko, is een van zijn argumenten. Maar dat is niet
alles. “Laten we gewoon zeggen waar het
op staat. Als we precies in dat hokje passen, waar eigenlijk niemand in past,
zijn we Nederlander, maar anders niet. Dus je geloof, je cultuur, je identiteit
uit het raam gooien, ja dan ben je Nederlander, als je ‘geluk’ hebt”.
Die
uitspraak biedt een aardig inkijkje in de denkwereld van Marokkaanse
allochtonen. Het klopt met het verhaal
op de sportpagina’s (plusartikel!). Waar Sofyan Ambarat uiteindelijk voor
kiest wordt mede beslist door zijn familie in Marokko. Zo gaat dat in een
tribale wereld. Iedereen bemoeit zich met je omdat je keuze van invloed is op
de reputatie van je familie en die gaat boven alles. Het is ook een les voor politieofficier
Peter Slort. Als je een allochtone agent werft, krijg zijn (groot)familie,
vrienden en kennissen er bij. Neem het daar maar eens tegen op.
Missie
De Volkskrant heeft een missie. Dat is wel duidelijk. Hoeveel lezers in die missie geloven is niet helder. Waarschijnlijk steeds minder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten