Is er al eens onderzocht hoeveel Nederlanders minder
Marokkanen willen? Je schijnt dat niet te mogen willen of, althans, niet hardop
te mogen zeggen.
In de jaren zestig van de vorige eeuw werden er 20.000
buitenlandse werknemers uit Marokko ingevoerd om het tekort aan arbeidskrachten
in de industrie op te lossen. Tegenwoordig, zo’n 60 jaar later wonen er meer
dan 400.000 Marokkanen in Nederland. De groei begon toen tijdens de oliecrisis
van de jaren zeventig de olielanden gezinshereniging afdwongen. Daarna kwam de
ketenmigratie op gang omdat de jonge Marokkanen bruiden en bruidegoms uit
Marokko lieten overkomen. Er kwamen ook nogal wat illegaal naar Nederland en
die mochten na een generaal pardon, dat door de PvdA geëist werd, blijven.
Rond 1985 kwamen de eerste berichten binnen dat jonge
Marokkanen oververtegenwoordigd waren in de criminaliteitsstatistieken. Wat
later versprak een minister zich door te stellen dat ze in alle verkeerde lijstjes
bovenaan stonden. In het jaar 2000 kreeg Paul Scheffer half Nederland over zich
heen met zijn artikel ‘Het multiculturele drama’ in de NRC. Nu 18 jaar later
heeft dat artikel zijn geldigheid nog steeds niet verloren. We hebben een multicultureel
drama en Marokkanen spelen daarin nog steeds een hoofdrol. Ze integreren niet,
leren de taal niet goed, voeren alle verkeerde lijstjes aan en klagen
desondanks steen en been dat ze gediscrimineerd worden. Er is van alles in het
werk gesteld om die beeldvorming bij te stellen en als gevolg daarvan zijn
Marokkanen slachtoffers geworden en Nederlanders die er minder van willen de
discriminerende daders.
Ondertussen hebben de Nederlandse achtereenvolgende
regeringen niet stil gezeten om de toestroom van Marokkanen sterk te beperken.
Kennelijk zijn ze in de ogen van de landelijke overheid ook niet zo welkom.
Door het stellen van een taaleis aan import-bruiden en -bruidegoms, is die
import heel sterk afgenomen. Er is dus een duidelijk bewijs dat ook de landelijke
overheid minder Marokkanen wilde. De
zittende regering heeft inmiddels ook aangekondigd dat de acceptatie van een
tweede paspoort over een paar jaar, niet meer geaccepteerd wordt. Dat kan voor
een aantal Marokkanen reden zijn om het Nederlands paspoort op te geven en
terug te gaan.
Geert Wilders ging nog een stap verder. Hij wilde niet
alleen dat de groei door import zou stoppen, hij wilde ook dat het aantal
Marokkanen in Nederland zou afnemen. En toen waren de rapen gaar. De media
voerden huilende kinderen op die bang waren dat ze weggestuurd zouden worden.
Kinderen doen het altijd goed als er verontwaardiging moet worden opgeroepen.
Een paar duizend mensen gingen aangifte doen tegen die vreselijke Wilders en in
een aantal gevallen werd dat door politie en lokale overheden gefaciliteerd.
Wilders werd veroordeeld voor groepsbelediging en het aanzetten tot
discriminatie. Vandaag 17 mei 2018 start het hoger beroep.
Er is nu de rare situatie dat Wilders wegens
onschendbaarheid dat wel in de Tweede Kamer mag zeggen, maar daarbuiten niet.
Er is nu ook de rare situatie dat ook meer dan de helft van de Nederlanders minder Marokkanen wil maar dat niet hardop
mag zeggen. Dat maakt Wilders een voorbeeldfiguur in een showproces. Alle
problemen met de multiculturele situatie worden vooral bestreden door
ongewenste beeldvorming tegen te gaan. We mogen niet denken dat het een
algemeen belang is als er minder Marokkanen zijn.
Het tegengaan van ongewenste beeldvorming over hun
aanwezigheid is een belang voor Marokkanen. Vanaf hun aankomst zijn hun
woordvoerders bezig geweest om ongewenste beeldvorming te bestrijden. De
activiteit om ongewenst gedrag van Marokkanen te bestrijden heeft bij hen echter
een veel lagere prioriteit. Intern wordt veel van het wangedrag goedgepraat. Wangedrag
in een land vol ongelovigen kan met de koran in de hand worden gerechtvaardigd.
Wie wil weten hoe slecht Nederland wel is, kan zijn oor overal te luisteren
leggen waar een groep Marokkanen bij elkaar zijn. Zo verlaag je de drempel voor
wangedrag.
Marokkanen weten dat ze eigenlijk nauwelijks welkom zijn.
Een behoorlijk groot aantal van hen wil eigenlijk ook terug naar Marokko. Maar
ze gaan niet. In dat door hen geïdealiseerde land zijn de voorzieningen in alle
opzichten minder. Marokkanen zitten in de val. Veel willen weg uit Nederland,
maar het opgeven van het hoge voorzieningenniveau is een hoge drempel. Als
Wilders slim is, gaat hij voorstellen doen om die drempel te verlagen.
In het voorgaande is generaliserend gesproken over
Marokkanen in Nederland. Uiteraard vormen niet alle Marokkanen een probleem.
Een groot deel van hen verdient zelfs steun omdat ze grote problemen hebben met
het zich losmaken van de gesloten Marokkaanse gemeenschap in Nederland.
Het probleem in Nederland komt vooral van de Marokkaanse
woordvoerders die als ervaren bestuursfluisteraars de Nederlandse overheid met succes beïnvloeden om de in de samenleving uit ervaring met Marokkanen ontstane beeldvorming te veroordelen.
De beeldvorming is relevant, maar moet genegeerd worden. Horen, zien en
zwijgen. Dat is een op den duur onhoudbare situatie en dat zou eigenlijk in het
oordeel over het hoger beroep in de zaak Wilders tot uitdrukking moeten komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten