Hoe instabiel wordt 2017?

                                                                     

De voice van Amerika en van de gevestigde orde

In de Volkskrant van vandaag (02-01-2017) mag een van de ‘helden’ van het Maidanplein, Europarlementariër Guy Verhofstadt, uitleggen dat Poetin’s Rusland de grootste bedreiging in het komend jaar zal zijn. De gewiekste Russische hackers hebben volgens hem Trump in Amerika al aan zijn zege geholpen en zullen niets nalaten om, bij de komende verkiezingen in een aantal Europese landen, voor de extreemrechtse partijen hetzelfde te doen. Verhofstadt luidt de alarmklok: “De Russische desinformatiecampagnes zijn complex en kennen veel facetten, maar de missie die ze delen is het vertrouwen in westerse democratische autoriteiten te ondermijnen”. Poetin is de schuldige en Verhofstadt eindigt zijn betoog met: “in 2017 moeten we zijn tactieken frontaal te lijf gaan – en verslaan”.

Is het dit soort oorlogstaal geweest waarmee Rutte en de meerderheid van het Nederlandse parlement vanwege 'geopolitieke' redenen voor negatie van de uitslag van het Oekraïne-referendum kozen? 

Het is niet de eerste keer dat Verhofstadt zich onderscheidt als verdediger van het Amerikaanse geopolitieke beleid om Rusland eronder te houden. Dat Rusland terugslaat is niet zo verwonderlijk. Verwonderlijk is dat Verhofstadt oorzaak en gevolg omdraait en feitelijk zelf van desinformatie beschuldigd kan worden. Het opvoeren van de ‘oorlog’ tegen Rusland zal ongetwijfeld een van de oorzaken van verdere destabilisatie in het Europa van 2017 worden. 

Verhofstadt mag bijziend genoemd worden. Hij had een vergelijkbaar verhaal kunnen schrijven over de activistische islam die, al trollend, desinformerend, framend en aanslagen plegend, probeert ‘het vertrouwen in westerse democratische autoriteiten te ondermijnen’. Dat lukt ze uitstekend, veel beter eigenlijk dan Poetin. Wie de onderstroom in Europa beter begrijpt dan Verhofstadt wil of kan, weet dat de islam als een veel groter gevaar wordt gezien dan Poetin’s Rusland. Het is ook Verhofstadt’s Europa dat blind lijkt te zijn voor de vastberadenheid van activistische moslims en islamitische organisaties om verdeeldheid te zaaien en bij te dragen aan verdergaande polarisatie waarin ze kunnen gedijen. Er zijn niet zo veel mensen meer die geloven in de islamitische boodschap van vrede. Ze zien geen duidelijk beleid en vrezen voor de onmacht van verdeelde bestuurders. Ze hebben in toenemende mate meer vertrouwen in politici die wel ogen hebben voor het islamitisch gevaar en bereid zijn daar stappen tegen te ondernemen.

De brede islam is nog steeds in staat om bestuurlijk, politiek en zelfs kerkelijk Nederland te winnen voor de opvatting dat er van islamitische zijde geen gevaar dreigt. Politiek, bestuurlijk en kerkelijk Nederland slikken hun eventuele bedenkingen nog liever in dan Wilders één centimeter toe te geven. Als Marcough (PvdA) roept dat er voor agenten die op de PVV stemmen geen plaats is bij de politie, is er nauwelijks een tegenstem te horen. Als Azarkan van DENK roept dat er 1000 man politie bij moet komen om discriminatie te bestrijden, wijst nauwelijks iemand naar zijn hoofd. En Faoud Sidali (hoofdbestuurslid PvdA) die ooit twitterde: “Hitler is onder ons, in de gedaante van Wilders”, is nooit veroordeeld voor smaad en laster. Bestuurlijk, politiek en kerkelijk Nederland laat het welwillend gaan. Wilders en Poetin zijn immers de vijanden van de gevestigde orde en dan kan er wel een oogje worden dichtgeknepen als iemand te ver gaat.

Bestuurlijk, politiek en kerkelijk Nederland zijn bezig met een ondergangsstrategie. Het verzet tegen beleidswijzigingen, een hardere aanpak van migranten en een beperking van de instroom van islamitisch gezinden, roept in toenemende mate weerzin op en draagt bij aan het verlies van vertrouwen. De ‘islamgezindheid’ van de gevestigde orde is de meest destabiliserende factor in Nederland. Vanuit de Nederlandse bevolking gezien is er niet eens zozeer sprake van ‘islamgezindheid’, maar veel meer sprake van onmacht om de ontwikkelingen een halt toe te roepen. En die onmacht zou best wel eens lafheid genoemd mogen worden. Liever laf dan racistisch genoemd te worden, liever laf dan van discriminatie beschuldigd te worden. Dat heeft de islam in Nederland en haar politiek correcte slippendragers in ieder geval bereikt.

Maar volgens Verhofstadt komt het gevaar uit Rusland en dat is een gemakkelijke zondebok. Het dichtbij zijnde gevaar komt van de islamisten. We vergeten wel eens dat de goedwillende moslims daar het eerste slachtoffer van zijn.  In 2017 zal Nederland instabieler worden, zoveel is zeker.